Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rajewska, , , po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia adw. J. P. - ustanowionego z urzędu pełnomocnikiem V. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 8 lutego 2010 r., sygn. akt IV SA/Gl 1015/08 o oddaleniu wniosku adw. J. P. o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi V. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] listopada 2008 r., [...] w przedmiocie zaliczki alimentacyjnej p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z dnia 8 lutego 2010 r. oddalił wniosek adw. J. P. - pełnomocnika V. Z. o zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd pierwszej instancji podał, że zgodnie z § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części. Wymóg ten wynika wprost z przepisu prawa i Sąd nie jest uprawniony do pouczania w tym zakresie adwokata o występującym braku formalnym. Brak takiego oświadczenia wywołuje skutki materialnoprawne polegające na utracie prawa do wynagrodzenia.
Zażalenie na powyższe postanowienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł adw. J. P., podnosząc, że w momencie składania wniosku oczywistym było, że pełnomocnik nie otrzymał żadnych należności związanych z reprezentowaniem V. Z. Takie oświadczenie wypływało z treści samego wniosku i było logiczną jego konsekwencją.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "P.p.s.a.", wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Szczegółowe zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W myśl § 20 tego rozporządzenia wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej powinien zawierać oświadczenie, że opłaty nie zostały zapłacone w całości lub w części. Z treści tego przepisu wynika zatem, iż oświadczenie jest nieodzownym elementem uzasadnienia wniosku o przyznanie kosztów, stanowiącym przesłankę do przyjęcia, że praca adwokata nie została wynagrodzona i zachodzi prawna podstawa do poniesienia kosztów z tego tytułu przez Skarb Państwa na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058 ze zm.).
Jak wynika z akt niniejszej sprawy pełnomocnik skarżącej, składając wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, nie złożył oświadczenia, iż żądane koszty nie zostały zapłacone w całości lub części. Niezłożenie przez pełnomocnika wskazanego oświadczenia nie stanowi jednakże braku formalnego pisma, lecz brak materialny w zakresie uzasadnienia wniosku, niepodlegający uzupełnieniu w trybie art. 49 § 1 P.p.s.a. W konsekwencji wniosek niezawierający takiego oświadczenia zasadnie został oddalony przez Sąd pierwszej instancji.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 64 § 3 i art. 193 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.