Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D.R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 22 listopada 2016 r., sygn. akt III SA/Gd 964/16 o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi D.R. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gdańsku z dnia [...] w przedmiocie przedłużenia zawieszenia w czynnościach służbowych postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 22 listopada 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę D.R. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Gdańsku w przedmiocie przedłużenia zawieszenia w czynnościach służbowych.
W uzasadnieniu Sąd ten podał, że zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału III Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 października 2016 r., wezwano pełnomocnika skarżącego do usunięcia braków formalnych skargi przez złożenie pełnomocnictwa procesowego do działania w imieniu skarżącego przed wojewódzkim sądem administracyjnym lub przed sądami administracyjnymi. W ww. zarządzeniu zakreślono termin 7 dni na jego wykonanie oraz rygor odrzucenia skargi.
Zgodnie ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru wezwanie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 3 listopada 2016 r. Sąd ten podał, że ani skarżący, ani jego pełnomocnik w zakreślonym terminie nie uczynili zadość wezwaniu sądu. W tej sytuacji na mocy art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718), który stanowi, że sąd odrzuca skargę, gdy nie uzupełniono w wyznaczonym terminie jej braków formalnych, Sąd odrzucił wniesioną skargę.
Skarżący zaskarżył powyższe postanowienie w całości, wnosząc o jego uchylenie.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił naruszenie:
1) art. 37 § 1 P.p.s.a. poprzez błędną interpretację polegającą na przyjęciu, iż przedłożenie pełnomocnictwa przez pełnomocnika w postępowaniu administracyjnym nie jest wystarczające dla umocowania do reprezentacji skarżącego, w sytuacji gdy treść pełnomocnictwa, które skarżący złożył w postępowaniu administracyjnym upoważnia pełnomocnika do reprezentacji przed sądami administracyjnymi, a pełnomocnik powołał się na złożenie tego pełnomocnictwa do akt administracyjnych we wstępie skargi;
2) art. 58 § 1 P.p.s.a. poprzez odrzucenie skargi, w sytuacji gdy nie zachodziły ku temu przesłanki.
W uzasadnieniu podniesiono, że w orzecznictwie dominuje pogląd, zgodnie z którym pełnomocnik ustanowiony przez stronę w postępowaniu administracyjnym korzysta z przyznanego mu umocowania do działania w imieniu strony w tej samej sprawie, także w postępowaniu przed sądem administracyjnym (post. NSA z dnia 19 czerwca 2012 r., sygn. akt II GSK 925/12; z dnia 8 listopada 2013 r., sygn. akt I GSK 1712/13; odmiennie - post. NSA z dnia 22 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 490/14).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest niezasadne.
Przepis art. 37 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.: Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), dalej P.p.s.a., stanowi, że pełnomocnik obowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa.
Natomiast art. 46 § 3 P.p.s.a. stanowi, że do pisma należy dołączyć pełnomocnictwo lub jego wierzytelny odpis, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który w danej sprawie nie złożył jeszcze tych dokumentów przed sądem.