Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Monika Nowicka po rozpoznaniu w dniu 31 marca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Miasta W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 2030/10 o odrzuceniu wniosku Miasta W. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Wojewody M. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 20 października 2010 r. odrzucił wniesioną przez Miasto W. skargę na decyzję Wojewody M. z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...], w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości. Odpis powołanego orzeczenia został skarżącemu doręczony w dniu 2 listopada 2010 r.
Wobec powyższego skarżący w dniu 9 listopada 2010 r. złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia w/w skargi. Na mocy postanowienia z dnia 18 stycznia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek strony wskazując, iż został on złożony po upływie siedmiodniowego terminu zakreślonego w art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej P.p.s.a., liczonego od dnia ustania przyczyny uchybienia terminu.
Zdaniem Sądu Wojewódzkiego, wspomniany termin do wniesienia tego rodzaju pisma liczy się od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, a nie od czasu dowiedzenia się o tym uchybieniu.
W świetle powyższego - w ocenie Sądu Wojewódzkiego - należało uznać, że w przedmiotowej sprawie termin ten ustał w dniu 30 września 2010 r., kiedy Miasto W. wniosło - za pośrednictwem organu - skargę do tutejszego Sądu. Wnioskodawca składając tego rodzaju wniosek w dniu 9 listopada 2010 r., dokonał niniejszej czynności po upływie przepisanego terminu, w związku z czym - zgodnie z art. 88 P.p.s.a. - wniosek ten należało odrzucić. Sąd I instancji podkreślił przy tym, iż powoływaną przez wnioskodawcę przyczyną uchybienia terminu było niedochowanie należytej staranności przez osobę, której zlecono nadanie skargi. Jednocześnie z wniosku o przywrócenie terminu wynika, iż skarżący o uchybieniu terminu do wniesienia skargi dowiedział się z postanowienia Sądu z dnia 20 października 2010 r. o odrzuceniu tej skargi. Natomiast zgodnie z prezentatą skarga została złożona w organie w dniu 30 września 2010 r. tj. dzień po terminie do jej wniesienia. Tak więc - w ocenie Sądu - skarżący już w dacie złożenia skargi wiedział, że została ona złożona z przekroczeniem terminu do jej wniesienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny ponadto stwierdził, powołując się przy tym na orzecznictwo sądów administracyjnych, że przywrócenie uchybionego terminu ma charakter wyjątkowy i może nastąpić jedynie w przypadku gdy strona w sposób przekonujący uprawdopodobni brak swojej winy, a przy tym wskaże, że niezależna od niej przyczyna istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. Prezentowane zaś przez wnioskodawcę argumenty nie uzasadniały przywrócenia terminu do wniesienia przedmiotowej skargi.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosło Miasto W. Zaskarżając powyższe orzeczenie w całości, skarżący wywodził, iż stanowisko Sądu I instancji jest nieprawidłowe. Jego zdaniem w orzecznictwie sądów administracyjnych występuje ugruntowane stanowisko, iż w razie zastępowania strony przez pełnomocnika procesowego, termin określony w art. 87 § 1 P.p.s.a. liczy się od czasu, kiedy pełnomocnik ten dowiedział się o uchybieniu terminu i już mógł dokonać zamierzonej czynności procesowej. W niniejszym przypadku datą uzyskania przez pełnomocnika skarżącego informacji o złożeniu skargi po upływie przepisanego terminu był dzień 2 listopada 2010 r., tj. dzień w którym doręczono mu postanowienie Sądu Wojewódzkiego o odrzuceniu przedmiotowej skargi. Skarżący zakwestionował również okoliczność, iż Sąd I instancji odrzucając wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi z przyczyn formalnych, odniósł się do niego merytorycznie.