Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 października 2016 r., sygn. akt: IV SO/Wr 15/16 o odrzuceniu zażalenia A.K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 września 2016 r., sygn. akt: IV SO/Wr 15/16 o odrzuceniu wniosku A.K. o wymierzenie grzywny P.K.S. "T.-P." Sp.z o.o. z/s w L. za nieprzekazanie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 19 października 2016 r., sygn. akt: IV SO/Wr 15/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił zażalenie skarżącego na postanowienie tego Sądu z dnia 5 września 2016 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd stwierdził, że przedmiotem zaskarżenia było postanowienie o odrzuceniu wniosku o ukaranie grzywną, dla wydania którego podstawą prawną był art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 64 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2016 r., poz. 718) W myśl art. 173 § 1 tej ustawy od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 58 § 1 pkt 2 - 4, art. 161 § 1 oraz art. 220 § 3, przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zatem wniesione przez stronę zażalenie, nie było środkiem odwoławczym dopuszczalnym w niniejszej sprawie. Powołując treść przepisu art. 194 § 1 pkt 10 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Sąd stwierdził, że zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia, których przedmiotem jest ukaranie grzywną. Wydane zaś postanowienie w ogóle nie odnosiło się do zasadności ukarania organu grzywną, lecz ograniczyło się wyłącznie do formalnej oceny żądania skarżącego.
Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem skarżący wniósł zażalenie, domagając się uchylenia postanowienia Sądu I instancji z dnia 19 października 2016 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu narusza prawo, wobec czego zażalenie należało uznać za uzasadnione.
Stosownie do przepisu art. 173 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie rzeczywiście przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Reguła ta jest jednak wyłączona w przypadkach, o których mowa m.in. w art. 58 § 1 pkt 2-4 tej ustawy. Przepis ten został przez Sąd I instancji przytoczony, jednakże Sąd nie uznał go za mający zastosowanie w sprawie. Jako podstawę rozstrzygnięcia Sąd powołał przepis art. 58 § 1 pkt 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stosując go odpowiednio do wniosku. Jak wynika z uzasadnienia postanowienia Sąd uznał, że żądanie wymierzenia grzywny za nieprzekazanie skargi było niedopuszczalne, skoro "z przedłożonych na wezwanie Sądu dokumentów nie wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że strona wniosła skargę na bezczynność za pośrednictwem Spółki". Faktycznie w sprawie niniejszej skarżący został wezwany, zgodnie z zarządzeniem Sędziego z dnia 15 czerwca 2014 r. (k. 13 akt sprawy), do nadesłania dowodu złożenia za pośrednictwem P.K.S. T.-P. Sp. z o.o. skargi na bezczynność organu w przedmiocie informacji publicznej w terminie siedmiu dni. Abstrahując od prawidłowości przyjętego przez Sąd I instancji rozumowania, co nie jest przedmiotem obecnie rozpoznawanego zażalenia, stwierdzić należy, że podstawę rozstrzygnięcia stanowił więc w istocie przepis art. 58 § 1 pkt 3 w zw. z art. 64 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tym samym skarżącemu w rzeczywistości przysługiwało zażalenie, jako właściwy środek odwoławczy.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie przepisów art. 185 § 1 w związku z art. 197 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił, jak w sentencji.