Dnia 17 stycznia 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski, , , po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. B. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 listopada 2016 r. sygn. akt II SA/Ol 983/16 o wezwaniu do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w sprawie ze skargi A. B. na niewykonanie przez Burmistrza Giżycka wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 16 lutego 2016 r. o sygn. akt II SAB/Ol 88/15 postanawia oddalić zażalenie
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, powołując art. 234 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej ppsa) i § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz. U. nr 221, poz. 2192, dalej rozporządzenie) wezwał A. B. do uiszczenia opłaty kancelaryjnej w kwocie 100 zł za odpis orzeczenia z uzasadnieniem sporządzonym na skutek zgłoszonego żądania, w terminie 7 dni, pod rygorem ściągnięcia (k. 36 akt sądowych).
Zażalenie na to zarządzenie wniósł A. B., argumentując, że stoi ono w rażącej sprzeczności z art. 220 ppsa. Nie był pouczany przez Sąd o konieczności uiszczenia takiej opłaty. Gdyby posiadał taką wiedzę, nie wystąpiłby z wnioskiem, gdyż i tak "ściągnąłby" z Internetu całą treść wyroku (k. 45 akt sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 199 ppsa strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej. Oznacza to, że strony obligowane są do ponoszenia kosztów sądowych stosownie do swojego udziału w postępowaniu, o ile przepisy nie zwalniają ich z tego obowiązku.
W niniejszej sprawie skarżący nie korzystał ze zwolnienia od kosztów z uwagi na przedmiot sprawy (niewykonanie wyroku dotyczącego udostępnienia informacji publicznej) i nie wnioskował o przyznanie prawa pomocy. Przedmiotowa sprawa nie mieścił się katalogu wskazanym w art. 239 ppsa. Nie istniały więc żadne przesłanki dla uznania, że skarżący winien być zwolniony od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych - w których mieści się także opłata kancelaryjna (art. 212 § 1 ppsa).
Artykuł 234 § 2 ppsa stanowi, że opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem, doręczonego na skutek żądania zgłoszonego w terminie siedmiodniowym od ogłoszenia orzeczenia, pobiera się przy zgłoszeniu wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia i jego doręczenie. Sytuacja taka miała miejsce w niniejszej sprawie, zasadnie więc Przewodniczący Wydziału II wezwał skarżącego do uiszczenia należnej opłaty. Wydane w tym zakresie zarządzenie w pełni odpowiada prawu, ponieważ stosownie do treści § 2 rozporządzenia opłatę kancelaryjną za odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczony na skutek wniosku o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, zgłoszonego w terminie siedmiu dni od ogłoszenia orzeczenia albo doręczenia odpisu sentencji orzeczenia, pobiera się w kwocie 100 zł. W zarządzeniu tym prawidłowo określono wysokość wymaganej kwoty. Z art. 234 § 2 zd. 3 ppsa wprost wynika, że do wezwania do uiszczenia opłaty kancelaryjnej przepisów art. 220 ppsa nie stosuje się. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd I instancji w zawiadomieniu o terminie rozprawy, doręczonym skarżącemu dnia 16 października 2016 r., pouczył skarżącego, że za odpis orzeczenia z uzasadnieniem doręczany na skutek wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku pobiera się zgłoszeniu wniosku opłatę kancelaryjną w kwocie 100 zł. W pouczeniu tym Sąd wskazał art. 234 § 2 ppsa oraz § 2 rozporządzenia (k. 19v pkt 5, k. 21 akt sądowych). Strona dokonująca czynności procesowych winna liczyć się z kosztami postępowania (art. 199 ppsa).
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 ppsa, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.