Zażalenie na zarządzenie WSA w Poznaniu w sprawie ze skargi na postanowienie SKO w K. z dnia [...] Nr [...] oraz [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. W. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 lutego 2008 r. sygn. akt IV SA/Po 486/07 o odmowie wyłączenia sędziów [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i asesora sądowego [...] w sprawie ze skargi M. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] Nr [...] oraz [...] w przedmiocie uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia: oddalić zażalenie

Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Wyłączenie sędziego
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił M. W. wyłączenia sędziów [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i asesora sądowego [...] od orzekania w jego sprawie. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że jako podstawę żądania wyłączenia skarżący wskazał niewykonanie polecenia ustawodawcy, o którym mowa w art. 30 kodeksu postępowania karnego. Zdaniem Sądu I instancji okoliczność ta nie może stanowić przesłanki dla wyłączenia sędziego, o jakiej mowa w art. 18 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który wskazuje przypadki, w jakich wyłączenie następuje z mocy samej ustawy oraz w art. 19 tej ustawy, zgodnie z którym Sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli istnieje okoliczność tego rodzaju, że mogłaby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jego bezstronności w danej sprawie. Wojewódzki Sąd Administracyjny podkreślił, iż w sprawie nie zachodziły przesłanki dla wyłączenia wskazanych sędziów i asesora z mocy ustawy, zaś M. W., poza ogólnikowym wskazaniem art. 30 kpk, nie powołał żadnych okoliczności, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności wymienionych we wniosku osób. Ponadto Sąd podkreślił, iż wszyscy sędziowie Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu złożyli oświadczenia, iż nie istnieje żadna okoliczność, o jakiej mowa w art. 19 powołanej wyżej ustawy.

Zażalenie na to postanowienie wniósł M. W., domagając się jego uchylenia i zarzucając mu naruszenie prawa oraz praw człowieka. W uzasadnieniu skarżący podkreślił, iż stwierdzenia zawarte w zaskarżonym orzeczeniu nie są prawdziwe, bowiem zarzucił on niewykonanie obowiązku wynikającego z art. 304 kpk, a nie art. 30 jak to uznał Sąd.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.

Instytucja wyłączenia sędziego od orzekania w sprawie regulowana jest przepisami Rozdziału 5 Działu I ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Art. 18 § 1 tej ustawy zawiera zamknięty katalog przesłanek, dla których wyłączenie sędziego winno nastąpić z urzędu, zaś wyłączenie dokonywane na wniosek strony uregulowane jest art. 19 tejże ustawy. Zasadnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu ocenił, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzą okoliczności, które uzasadniałyby uwzględnienie wniosku o wyłączenie sędziów [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i asesora sądowego [...]. Przy czym nie ma tu znaczenia podniesiony w zażaleniu zarzut błędnego określenia podstawy żądania dokonanej przez Sąd I instancji, bowiem ewentualne niewykonanie obowiązku wynikającego z art. 304 kpk - czyli konieczności powiadomienia organów ścigania o popełnieniu przestępstwa - nie może stanowić okoliczności o jakiej mowa w art. 19 powołanej ustawy. Niedopełnienie tego obowiązku może być jedynie przedmiotem badania właściwych organów, czyli Policji lub prokuratury.

Ponadto podkreślić należy, iż wydanie postanowienia w przedmiocie wyłączenia sędziego musi być poprzedzone złożeniem wyjaśnień przez sędziego, którego wniosek dotyczy. Złożenie takich wyjaśnień miało miejsce w postępowaniu pierwszoinstancyjnym. Jak stwierdził Sąd Najwyższy: "Autorytet moralny sędziego przemawia za wiarygodnością złożonego wyjaśnienia i jeżeli strona żądająca wyłączenia zaprzecza prawdziwości, obowiązana jest wskazać i udowodnić okoliczności, które by podważały wiarygodność oświadczenia sędziego" (postanowienie z 25.08.1971 r., I CZ 121/71, OSN 1972, poz. 55).

Wobec tego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6320 Zasiłki celowe i okresowe
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Wyłączenie sędziego
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze