Zażalenie na postanowienie WSA w Szczecinie w sprawie ze skargi na bezczynność Prokuratora Rejonowego w Świnoujściu w przedmiocie udzielenia informacji publicznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 17 lutego 2009 r. sygn. akt II SAB/Sz 10/09 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi P. J. na bezczynność Prokuratora Rejonowego w Świnoujściu w przedmiocie udzielenia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie

Inne orzeczenia o symbolu:
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prokurator
Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił P. J. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że skarżący wprawdzie wskazał, iż jego sytuacja materialna generalnie pozwalała na przyznanie mu prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Podkreślono jednakże, iż skarżący wszczął znaczną ilość postępowań przed Sądem i organami administracji, a ich liczba, oraz ilość nadsyłanych przez niego pism wskazuje na inne, poza wykazanymi, źródła dochodu. Ponadto zdaniem Sądu skarżący w sposób oczywisty nadużywa przysługującego mu prawa do uzyskiwania informacji publicznej, zaś instytucja prawa pomocy nie może służyć ułatwianiu takich praktyk.

W zażaleniu na to postanowienie P. J. zarzucił między innymi, że jest ono niezgodne z prawem, zaś Sądy rozpoznają jego sprawy w sposób tendencyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zawiera uzasadnionych podstaw.

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) przyznanie prawa do pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym następuje gdy wykaże ona, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania.

Zauważyć należy, iż instytucja zwolnienia od kosztów ma charakter wyjątkowy i jest stosowana wobec osób o bardzo trudnej sytuacji materialnej, czyli takich, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są jakichkolwiek środków do życia, lub środki te są tak bardzo ograniczone, iż wystarczają jedynie na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych. Skarżący, jako osoba samotna, otrzymująca stały, miesięczny dochód z tytułu świadczenia rentowego nie może zostać uznany za osobę, wobec której istnieje możliwość zastosowania zwolnienia od kosztów sądowych.

Ponadto za słuszne uznać trzeba stanowisko Sądu I instancji, iż niezależnie od powyższych okoliczności na uwadze mieć trzeba prowadzoną przez P. J. działalność skargową. Zasadnym zatem wydaje się przyjęcie, iż skarżący, mimo że - jak podał - utrzymuje się z niskiego dochodu, jest w stanie ponieść koszty niniejszego postępowania, zważywszy na fakt, iż udaje mu się pokrywać koszty wnoszonych przez siebie licznych skarg i zażaleń. Okoliczność ta, jak podniesiono w zaskarżonym postanowieniu, może wskazywać, iż składane przez wnioskodawcę oświadczenia o stanie majątkowym nie odzwierciedlają jego rzeczywistej sytuacji finansowej.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prokurator