Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 stycznia 2018 r., sygn. akt IV SAB/Wa 43/17 o odrzuceniu wniosku Z. B. o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2017 r., sygn. akt IV SAB/Wa 43/17 w sprawie ze skargi Z. B. na bezczynność Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie wydania orzeczenia postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek Z. B. o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2017 r., wydanego przez starszego referendarza sądowego, o odmowie przyznania prawa pomocy. W uzasadnieniu Sąd, powołując się na art. 86 § 1, art. 87 § 2 i art. 87 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), "p.p.s.a.", wskazał, że zaskarżone postanowienie z dnia 12 lipca 2017 r. skarżący odebrał w dniu 18 lipca 2017 r., zatem termin do złożenia sprzeciwu upłynął w dniu 25 lipca 2017 r. Sąd ustalił, że w dniach 24 lipca 2017 r. - 27 lipca 2017 r. skarżący przebywał w szpitalu w T., co wynika z zaświadczenia złożonego wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu. W ocenie Sądu z powyższego wynika, że w dniu 27 lipca 2017 r. ustała przyczyna uchybienia terminu. Zatem siedmiodniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu, upłynął w dniu 3 sierpnia 2017 r. Tymczasem wniosek o przywrócenie terminu wraz ze sprzeciwem został złożony w dniu 8 sierpnia 2017 r. Skarżący co prawda powołał się na 90-dniowe zwolnienie lekarskie, jednak mimo wezwania, nie złożył dokumentu uprawdopodabniającego, że do dnia 3 sierpnia 2017 r. zmagał się z chorobą, która uniemożliwiła mu złożenie wniosku o przywrócenie terminu. Takim dokumentem nie jest w ocenie Sądu przedłożone zaświadczenie o pobycie w szpitalu od 18 sierpnia 2017 r. do dnia 24 sierpnia 2017 r., bowiem nie dotyczy badanego okresu. Skoro przyczyna uchybienia terminu ustała w dniu 27 lipca 2017 r. (opuszczenie szpitala), to złożenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu w dniu 8 sierpnia 2017 r. nastąpiło z przekroczeniem terminu, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a., co uzasadnia odrzucenie wniosku o przywrócenie terminu jako spóźnionego.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Z. B., żądając uchylenia zaskarżonego postanowienia i rozpoznania skargi na bezczynność organu oraz zasądzenia kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazał, że nie tylko uprawdopodobnił, ale nawet udowodnił stosownymi zaświadczeniami szpitalnymi przyczynę uchybienia terminowi w terminie otwartym do przywrócenia terminu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Przedmiotem oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego na obecnym etapie postępowania jest wyłącznie kwestia zgodności z prawem postanowienia Sądu I instancji w zakresie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu.
Zgodnie z art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie zaś do art. 87 § 1 - 4 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, w którym trzeba również uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy strony w jego uchybieniu. Wraz z ww. pismem należy dokonać czynności, której strona nie dokonała w terminie. Z kolei art. 88 p.p.s.a. stanowi, że spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu podlega odrzuceniu.