Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wiśniewska po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 10 lutego 2015 r., sygn. akt IV SA/Po 1306/14 o oddaleniu wniosku o wyłączenie sędziego w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2014 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia i wypłaty odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość postanawia: oddalić zażalenie
M. S. w piśmie z dnia 28 stycznia 2015 r., powołując się na art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270, ze zm., zwanej dalej "P.p.s.a."), złożyła wniosek o wyłączenie sędziego WSA Ewy Kręcichwost-Durchowskiej, sędziego WSA Anny Jarosz i sędziego WSA Izabeli Paluszyńskiej. W jej ocenie wskazani we wniosku sędziowie w uzasadnieniu wyroku o sygn. akt IV SA/Po 553/14 nie podzielili stanowiska wyrażonego w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu o sygn. akt IV SA/Po 512/13 i IV SA/Po 551/14, zgodnie z którym "za wadliwe uznać należy decyzje o odmowie ustalenia odszkodowania za przejęcie prawa własności na rzecz Skarbu Państwa, bez ustalenia należnego odszkodowania, w tym również w trybie dekretu z 1944 r."
Sędziowie złożyli wymagane oświadczenia, w których wskazali, że nie zachodzi stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywoływać wątpliwości co do ich bezstronności przy rozstrzyganiu sprawy. Oświadczyli, że nie zachodzą również żadne przyczyny do ich wyłączenia z mocy ustawy.
Postanowieniem z dnia 10 lutego 2015 r., sygn. akt IV SA/Po 1306/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił wniosek skarżącej o wyłączenie tych sędziów.
W ocenie Sądu, treść złożonych przez tych sędziów oświadczeń w pełni odpowiada wymogom stawianym przez ustawodawcę w tym zakresie. Sąd powołał się na ugruntowany w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego pogląd, zgodnie z którym, skoro sędzia, którego dotyczy wniosek o wyłączenie, złożył oświadczenie, że nie zachodzą żadne okoliczności określone w art. 18 i art. 19 P.p.s.a., dające podstawę do wyłączenia od rozpoznawania w sprawie i prawdziwość tego oświadczenia nie budzi żadnych wątpliwości, to wniosek o jego wyłączenie nie zasługuje na uwzględnienie (postanowienie NSA z dnia 19 listopada 2010 r., sygn. akt I OZ 864/10).
Ponadto zdaniem Sądu pierwszej instancji, przesłanki wniosku o wyłączenie sędziego nie może stanowić niezadowolenie strony odnoszące się do sposobu prowadzenia innych spraw. Do wyłączenia sędziego nie wystarczy bowiem subiektywne przekonanie, że sędzia nie będzie bezstronny, wywołane faktem, że sędzia ten orzekał już kiedyś w innej analogicznej sprawie i wtedy wydał niekorzystne dla danej strony orzeczenie. Sama podejrzliwość strony, brak zaufania do bezstronności sędziego, czy też przeświadczenie o prowadzeniu przez sędziego postępowania w sposób wadliwy i nieobiektywny nie stanowi przesłanki uzasadniającej wyłączenie sędziego od orzekania w danej sprawie. Przekonanie o wadliwości stanowiska prezentowanego przez skład sędziowski w uzasadnieniu wyroku może być bowiem podstawą do złożenia ewentualnej skargi kasacyjnej.
Skarżąca M. S. wniosła na powyższe postanowienie zażalenie do Naczelnego Sądu Administracynjego, domagając się jego zmiany i wyłączenia wskazanych sędziów. W ocenie skarżącej "uzasadnioną" wątpliwość co do bezstronności sędziego można z całą pewnością wiązać z sytuacją, gdy sędzia przed wydaniem w danej sprawie orzeczenia, z góry już zajął stanowisko, co do istoty rozstrzygnięcia. Bez znaczenia, zdaniem skarżącej, pozostaje sposób w jaki sędzia dał wyraz swojemu przekonaniu, ale oczywistym wypadkiem będzie, gdy swoje przedwczesne zapatrywanie na temat przyszłego rozstrzygnięcia ujawnił on w innym orzeczeniu.