Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. akt II SO/Wa 40/09 oddalające wniosek o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Generalnemu Służby Więziennej za nieprzekazanie skargi, odpowiedzi na skargę i akt sprawy w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie przyznania nagrody rocznej za 2008 r. postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. akt II SO/Wa 40/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wniosek o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Generalnemu Służby Więziennej za nieprzekazanie skargi, odpowiedzi na skargę i akt w sprawie ze skargi K. S. na decyzję Dyrektora Generalnego Służby Więziennej z dnia [...] kwietnia 2009 r., nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie przyznania nagrody rocznej za 2008 r.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że pismem z dnia 2 grudnia 2009 r. sprecyzowanym w dniu 18 grudnia 2009 r. skarżąca wniosła o wymierzenie grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., za nieprzekazanie skargi, odpowiedzi i akt w sprawie o sygn. akt II SA/Wa 994/09. Podniosła, że pełnomocnik Dyrektora Generalnego Służby Więziennej spowodował niezasadne opóźnienie w rozpatrywaniu jej spraw, w tym sprawy wskazanej wyżej, przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.
Skarga ta wniesiona została do Sądu za pośrednictwem organu, do którego wpłynęła w dniu 22 maja 2009 r. Skarga wraz z odpowiedzią oraz aktami sprawy przekazana została Sądowi w dniu 25 czerwca 2009 r., natomiast w dniu 16 grudnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie skargę oddalił.
W odpowiedzi na wniosek o wymierzenie grzywny organ wniósł o jego oddalenie, wskazując, że sprawa o sygn. akt II SA/Wa 994/09 została już przez Sąd rozpoznana, zaś działania pełnomocnika organu były zgodne z zasadami wykonywania zawodu radcy prawnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalając wniosek o wymierzenie grzywny stwierdził, że Dyrektor Generalny Służby Więziennej wypełnił ciążący na nim obowiązek przekazania do Sądu skargi, odpowiedzi na skargę i akt postępowania administracyjnego. Ostatnim dniem na nadesłanie skargi był 21 czerwca 2009 r. W związku z tym, że była to niedziela, termin do przekazania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę uległ przesunięciu na poniedziałek i upływał w dniu 22 czerwca 2009 r. (art. 83 § 2 P.p.s.a.).
Przekazując Sądowi skargę wraz z aktami sprawy w dniu 25 czerwca 2009 r. organ nie dochował wprawdzie terminu, jednakże 3-dniowe opóźnienie nie uzasadnia wymierzenia grzywny.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła K. S., wnosząc o jego uchylenie oraz przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu wskazała, że zamiarem Sądu I instancji było ukrycie licznych opóźnień przez byłego Dyrektora Generalnego Służby Więziennej. Ponadto podniosła, że nie zostały dotrzymane terminy wynikające z art. 35 k.p.a. przy wydawaniu decyzji administracyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi organ przekazuje skargę sadowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę w terminie trzydziestu dni od dnia jej wniesienia. W razie niezastosowania się do obowiązków, o których mowa w art. 54 § 2, sąd na wniosek skarżącego może orzec o wymierzeniu grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 (art. 55 ustawy). Użyte w tym przepisie sformułowanie "może" oznacza, iż ustawodawca pozostawił sądowi ocenę zasadności wymierzenia grzywny. Rozpoznając wniosek o wymierzenie grzywny sąd winien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, a więc przyczynę niedopełnienia obowiązku, jak również czas opóźnienia w przekazaniu skargi do sądu.
Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy należy wskazać, iż wprawdzie organ przekazał skargę K. S. z uchybieniem terminu określonego w art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jednakże jak słusznie zauważył Sąd I instancji, czynność tę wykonał z 3 dniowym opóźnieniem, które nie uzasadnia wymierzenia grzywny.
Biorąc pod uwagę, że organ wprawdzie z niewielkim opóźnieniem, ale wypełnił obowiązek określony w art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należy stwierdzić, iż w okolicznościach niniejszej sprawy Sąd I instancji prawidłowo uznał, iż brak jest podstaw do wymierzenia grzywny w trybie art. 55 § 1 P.p.s.a.
Odnosząc się do zarzutu przekroczenia przez organ terminów do wydania decyzji określonych w art. 35 § 3 k.p.a., to stwierdzić należy, że stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi do sądu administracyjnego przysługuje skarga na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a. Wniesienie skargi w takiej sytuacji dopuszczalne jest po wyczerpaniu trybu przewidzianego w art. 37 k.p.a.
Z tych względów, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.