Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Powiatu Krakowskiego na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 3056/13 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Powiatu Krakowskiego na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2013 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił Powiatowi Krakowskiemu wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Skarbu Państwa. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż skarżący nie wykazał, aby w sprawie zachodziło niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków, co mogłoby stanowić przesłankę wstrzymania wykonania decyzji określoną w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej "P.p.s.a.".
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Powiat Krakowski, reprezentowany przez radcę prawnego, zarzucając Sądowi naruszenie art. 61 § 3 i 5 P.p.s.a. i domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu zażalenia wskazano, iż wskutek wykonania zaskarżonej decyzji skarżący pozbawiony zostanie prawa własności nieruchomości, a zatem dozna znacznej szkody, co stanowi przesłankę wstrzymania wykonania decyzji.
W odpowiedzi na zażalenie J.P., reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o jego oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie pozbawione jest usprawiedliwionych podstaw.
Art. 61 § 3 ustawy P.p.s.a. stanowi, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest jedynie wówczas, gdy zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody, lub trudnych do odwrócenia skutków. Obowiązek wykazania okoliczności uprawdopodobniających takie niebezpieczeństwo spoczywa na stronie. Złożony w przedmiotowej sprawie wniosek nie zawierał odrębnego uzasadnienia, dlatego też Sąd I instancji ocenić mógł go jedynie w świetle zarzutów postawionych w skardze, w której wniosek ów zawarto. Dokonując takiej oceny Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż nie skarżący nie wskazał, aby wykonanie zaskarżonej decyzji powodowało powstanie niebezpieczeństwa, o jakim mowa w art. 61 § 3 ustawy P.p.s.a. Stanowisko to uznać trzeba za usprawiedliwione. Także zażalenie wniesione przez skarżących nie wskazywało, aby wykonanie zaskarżonego aktu mogło spowodować zaistnienie przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej w sprawie decyzji.
Powiat nie wykazał bowiem, jaką szkodę lub trudne do odwrócenia skutki miałoby wywołać wykonanie zaskarżonej w sprawie decyzji, poza powołaniem się na utratę prawa własności nieruchomości, której dotyczyła decyzja. Nie można także przyjąć, aby w sprawie miały wystąpić trudne do odwrócenia skutki, bowiem w razie uwzględnienia skargi Powiat ponownie uzyska prawo własności spornej nieruchomości. Podkreślenia wymaga przy tym, iż bez znaczenia dla oceny występowania przesłanek z art. 61 § 3 P.p.s.a. pozostają inne postępowania sądowoadministracyjne, na wynik których organ powołał się w swoi zażaleniu.
Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za odpowiadające prawu, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.