Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 października 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1215/08 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. A. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2008 r. w sprawie I SA/Wa 1067/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę A. A. i W. K., reprezentowanych przez adwokata P. R., na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2008 r., w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji z powodu nieuiszczenia należnego wpisu przy wnoszeniu skargi przez pełnomocnika.
W dniu 18 sierpnia 2008 r. A. A. złożyła osobiście skargę na wyżej wskazaną decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] maja 2008 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że w wyniku działań jej pełnomocnika nastąpiły dla niej jako strony ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego. Podniosła ponadto, że nie ponosi winy za uchybienie swojego pełnomocnika.
Postanowieniem z dnia 10 października 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi. Jak wskazał Sąd, skarżąca nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu. Sąd podkreślił, że w sytuacji gdy strona jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, przy ocenie zawinienia strony w niezachowaniu terminu należy mieć na uwadze, że zaniedbanie pełnomocnika, a także innych osób, którymi pełnomocnik się posługuje obciąża samą stronę. Zatem zaniedbania pełnomocnika nie uwalniają strony od winy w niezachowaniu terminu. W świetle powyższego nieuiszczenie należnego wpisu sądowego przez pełnomocnika ustanowionego przez stronę nie wyłącza jej braku winy w uchybieniu tego terminu. Skarżąca nie wskazała przyczyny uzasadniającej przywrócenie terminu do wniesienia skargi, ponieważ przywrócić termin można tylko i wyłącznie w przypadku gdy dopełnienie obowiązku stało się niemożliwe z powodu przeszkody nie dającej się przezwyciężyć.
Na powyższe postanowienie A. A. wniosła zażalenie wnosząc o jego zmianę i przywrócenie terminu ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na rozstrzygnięcie tj. art. 86 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi i § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 221. poz. 2193 ze zm.), poprzez ich niezastosowanie, co doprowadziło do wydania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowienia o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi, w sytuacji gdy zaistniały przesłanki pozytywne oznaczone w art. 86 § 1 w/w ustawy.
W uzasadnieniu zażalenia podniesiono, że pełnomocnik skarżących nie miał możliwości oznaczenia dyspozycji przelewu zgodnie z wymogami przewidzianymi w/w rozporządzeniu. Wnosząc skargę był zmuszony dokonać tego wbrew jednoznacznej treści przepisu, który zobowiązywał go do wskazania sygnatury sądowej sprawy. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że pełnomocnik skarżących miał obowiązek uiszczenia opłaty dopiero od chwili doręczenia mu postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.