Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 1493/10 odrzucające skargę kasacyjną J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 września 2010 r., sygn. akt I SA/Wa 1493/10 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 września 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 1493/10 oddalił skargę J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego.
Następnie postanowieniem z dnia 26 stycznia 2011 r. Sąd odrzucił skargę kasacyjną od powyższego wyroku na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wskazując, że zgodnie z art. 177 § 1 P.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Stosownie do treści art. 178 P.p.s.a., wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną.
Sąd podał, że odpis nieprawomocnego wyroku z dnia 28 września 2010 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony w dniu 21 grudnia 2010 r. adwokatowi Ł. G. - pełnomocnikowi z urzędu skarżącej, co wynika ze znajdującego się w aktach zwrotnego potwierdzenia odbioru.
W dniu 21 stycznia 2011 r. adwokat B. D. z substytucji adwokata Ł. G. złożył w imieniu J. S. skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 września 2010 r., co nastąpiło z przekroczeniem terminu do jej wniesienia, gdyż ostatnim dniem tego terminu był 20 stycznia 2011 r.
Zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2011 r. wniosła J. S. reprezentowana przez adwokata Ł. G., domagając się uchylenia tego postanowienia w całości oraz przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. Zaskarżanemu postanowieniu zarzucono naruszenie art. 178 p.p.s.a. poprzez błędne przyjęcie, iż odpis nieprawomocnego wyroku z dnia 28 września 2010 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżącej w dniu 21 grudnia 2010 r.
Pełnomocnik skarżącej podał, że wyrok wraz z uzasadnieniem został doręczony do rąk J. G., która podpisała się na zwrotnym potwierdzeniu odbioru, które znajduje się w aktach sprawy. Osoba ta nie jest ani nie była pracownikiem kancelarii adwokackiej prowadzonej przez adw. Ł. G., nie łączy ani nigdy nie łączył jej żaden inny stosunek cywilno-prawny z kancelarią, nie ma i nigdy nie posiadała pełnomocnictwa do odbioru korespondencji przychodzącej do kancelarii, nigdy nie była upoważniona do używania pieczęci firmowych kancelarii adwokackiej, nie była osobą upoważnioną do odbioru pism w rozumieniu art. 138 § 2 Kpc.
Wskazał, że wprawdzie zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą adwokatowi (radcy prawnemu) wykonującemu zawód w ramach kancelarii adwokackiej (radcy prawnego) należy doręczać pisma sądowe jak osobie fizycznej z możliwością wykorzystania trybu doręczenia zastępczego, zwłaszcza wówczas, gdy siedziba kancelarii radcy prawnego znajduje się w jego mieszkaniu, ale podniósł, że w niniejszej sprawie nie może mieć ten tryb zastosowania, gdyż miejsce zamieszkania pełnomocnika z urzędu nie znajduje się w miejscu siedziby prowadzonej przez niego kancelarii adwokackiej.