Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 19 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 lutego 2008 r. sygn. akt II SA/Lu 117/08 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Z. W. o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej wyrokiem tego Sądu z dnia 22 czerwca 2007 r. sygn. akt II SA/Lu 214/07 ze skargi Z. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odmówił Z. W. przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu. W uzasadnieniu Sąd podkreślił, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje przepis art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zgodnie z którym prawo pomocy nie może być przyznane stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie taka sytuacja zaistniała w niniejszej sprawie, gdyż przed tym Sądem toczy się już postępowanie w przedmiocie wznowienia postępowania sądowego w sprawie o sygn. akt II SA/Lu 214/07, co uniemożliwia skuteczne wniesienie kolejnej skargi tym przedmiocie.
Zażalenie na to postanowienie wniósł Z. W., domagając się jego zmiany bądź uchylenia. W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż w tym samym dniu wydane zostało postanowienie odrzucające jego skargę o wznowienie postępowania, a ustanowienie dla niego adwokata z urzędu koniecznym było do sporządzenia skargi kasacyjnej od tego postanowienia. Ponadto skarżący stwierdził, że postępowanie w sprawie o sygn. akt II SA/Lu 802/07, na które powołał się Wojewódzki Sąd Administracyjny, zakończone zostało prawomocnym postanowieniem.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) prawo pomocy nie może być przyznane stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi. Za taką oczywistą bezzasadność należy uznać sytuację, w której Sąd, bez głębszej analizy, może stwierdzić niedopuszczalność wniesionego środka prawnego. Taki przypadek ma miejsce w przedmiotowej sprawie.
Jak zauważył to Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie Z. W. wystąpił ze skargą o wznowienie postępowania w sprawie o sygn. akt II SA/Lu 214/07, jednakże skarga ta była - zdaniem Sądu I instancji - niedopuszczalna, ponieważ przed tym Sądem toczyło się już postępowanie ze skargi tego samego skarżącego o wznowienie postępowania we wskazanej sprawie, co uniemożliwiało skuteczne wniesienie kolejnej skargi w tym samym przedmiocie. Ze stanowiskiem tym należy się zgodzić.
Rozpatrując wniesione zażalenie Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o nadesłane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie dokumenty, ustalił, że Z. W. pismem z dnia 26 października 2007 r. wystąpił ze skargą o wznowienie postępowania w sprawie o sygn. akt II SA/Lu 214/07, na skutek której wszczęte zostało postępowanie sądowoadministracyjne oznaczone sygn. akt II SA/Lu 802/07. W tej sytuacji zasadne jest twierdzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego o niedopuszczalności wniesienia kolejnej skargi w tym zakresie. Wniesiony przez Z. W. środek należy uznać tym samym za oczywiście bezzasadny. Odmowa udzielenia stronie prawa pomocy na podstawie art. 247 przywołanej ustawy jest zatem zgodna z prawem.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.