Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Burmistrza Miasta i Gminy B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Ke 932/14 w sprawie ze skargi Burmistrza Miasta i Gminy B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] września 2014 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia w sprawie odwołania ze stanowiska Dyrektora Szkoły Podstawowej w D. postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 25 lutego 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach odrzucił skargę kasacyjną Burmistrza Miasta i Gminy B. od wyroku z dnia 27 listopada 2014 r. oddalającego skargę Burmistrza Miasta i Gminy B. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] września 2014 r.
w przedmiocie stwierdzenia nieważności zarządzenia w sprawie odwołania ze stanowiska Dyrektora Szkoły Podstawowej w D..
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że ze zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki wynika, że odpis powyższego wyroku wraz z uzasadnieniem został doręczony radcy prawnemu J.S. - pełnomocnikowi Burmistrza Miasta i Gminy B. w dniu 12 stycznia 2015 r. Zatem termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął w środę 11 lutego 2015 r. Skarga kasacyjna Burmistrza Miasta i Gminy B. została wniesiona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, za pośrednictwem poczty, w czwartek 12 lutego 2015 r. (data stempla pocztowego), a więc jeden dzień po upływie trzydziestodniowego terminu (art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej p.p.s.a).
Mając na uwadze, że skarga kasacyjna została wniesiona po upływie ustawowego terminu, Sąd odrzucił ją na podstawie art. 178 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Burmistrz Miasta i Gminy B., podnosząc zarzut naruszenia art. 67 § 5 p.p.s.a. poprzez niedoręczenie uzasadnienia wyroku do rąk własnych pełnomocnika i w konsekwencji naruszenie art. 177 § 1 p.p.s.a. poprzez przyjęcie, że skarga kasacyjna została wniesiona z uchybieniem trzydziestodniowego terminu. Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżanego postanowienia.
W ocenie skarżącego skuteczne doręczenie pełnomocnikowi odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem miało miejsce w dniu 13 stycznia 2015 r., kiedy pełnomocnik potwierdził odbiór przedmiotowego wyroku w dzienniku korespondencji. Zwrotne potwierdzenie odbioru na które powołuje się Sąd zostało podpisane przez pracownika Biura Obsługi Interesanta Urzędu Miasta i Gminy w B., pomimo że przesyłka była adresowana imiennie do pełnomocnika.
Skarżący podniósł, że przepisy dotyczące doręczeń mają charakter obligatoryjny. Jeśli więc strona ustanowiła pełnomocnika lub osobę upoważnioną do odbioru pism, doręczenia należy dokonywać wyłącznie tym podmiotom. Doręczenie dokonane pod adresem strony jest bezskuteczne wobec pełnomocnika, a więc nie wywiera skutku procesowego. W konsekwencji w ocenie skarżącego wniesienie skargi kasacyjnej miało miejsce z zachowaniem terminu.
Odpowiedź na zażalenie złożył Wojewoda [...], wnosząc o jego oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Zgodnie z treścią art. 67 § 5 p.p.s.a., jeżeli ustanowiono pełnomocnika lub osobę upoważnioną do odbioru pism w postępowaniu sądowym, doręczenia należy dokonywać tym osobom. Doręczenia dokonuje się w mieszkaniu, w miejscu pracy lub tam, gdzie się adresata zastanie (art. 69 p.p.s.a.). Stosownie zaś do treści art. 72 § 2 p.p.s.a., jeżeli doręczenia dokonuje się w miejscu pracy, można doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pism. Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca przewidział możliwość doręczenia przesyłki w miejscu pracy nie tylko do rąk adresata, ale również osobie upoważnionej do odbioru pism.