Zażalenie na postanowienie WSA w Gorzowie Wielkopolskim w sprawie ze skargi na bezczynność Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec geodety M. H.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Dzbeńska po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia radcy prawnego P. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt II SAB/Go 90/14 o odmowie sprostowania postanowienia z dnia 4 lutego 2015 r. o przyznaniu pełnomocnikowi wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi S. K. na bezczynność Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 28 kwietnia 2014 r. o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec geodety M. H. postanawia: oddalić zażalenie.

Inne orzeczenia o symbolu:
6122 Rozgraniczenia nieruchomości
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego
Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 3 marca 2015 r., sygn. akt II SAB/Go 90/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odmówił sprostowania postanowienia z dnia 4 lutego 2015 r. o przyznaniu pełnomocnikowi wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia 5 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. odrzucił skargę S. K. na bezczynność Lubuskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w przedmiocie rozpatrzenia wniosku dotyczącego postępowania dyscyplinarnego wobec geodety. W postępowaniu tym skarżąca była reprezentowana przez pełnomocnika ustanowionego na zasadzie prawa pomocy.

Postanowieniem z dnia 4 lutego 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim przyznał radcy prawnemu P. G. kwotę 240 zł, podwyższoną o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług, tytułem zastępstwa prawnego wykonanego na zasadzie prawa pomocy.

Wnioskiem z dnia 16 lutego 2015 r. pełnomocnik skarżącej zwrócił się o sprostowanie postanowienia z dnia 4 lutego 2015 r. poprzez przyznanie na jego rzecz kwoty 240 zł bez powiększenia o należną stawkę podatku od towarów i usług, albowiem nie prowadzi działalności w ramach kancelarii radcy prawnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim odmawiając sprostowania postanowienia stwierdził, że wnioskowana przez pełnomocnika skarżącej zmiana nie podlega sprostowaniu. Nie podlega bowiem sprostowaniu mylne ustalenie faktu, chociażby zostało ono spowodowane przeoczeniem. Kwestia, czy prostowana okoliczność jest w rzeczywistości poparta dokumentami znajdującymi się w aktach postępowania, jest bez znaczenia dla oceny możliwości dokonania sprostowania.

Ponadto, w ocenie Sądu I instancji, ze złożonego w dniu 16 lutego 2015 r. wniosku o sprostowanie wynika, iż radca prawny P. G. z Kancelarii Radców Prawnych [...] wykonuje swój zawód w spółce cywilnej. W sytuacji gdy pomoc prawną z urzędu na zlecenie sądu świadczy radca prawny wykonujący zawód w spółce cywilnej, podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do wystawienia faktury VAT z tytułu wykonanej usługi jest spółka cywilna.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł radca prawny P. G., wnosząc o jego uchylenie.

W uzasadnieniu wnoszący zażalenie wskazał, że Sąd błędnie przyjął, iż wykonuje zawód radcy prawnego prowadząc działalność gospodarczą. Nie jest on bowiem wspólnikiem spółki cywilnej [...], jest natomiast zatrudniony w spółce i jego aktywność związana jest ze spółką.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 156 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej powoływanej jako "P.p.s.a.", sąd administracyjny może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.

Nie budzi wątpliwości, że wskazane w art. 156 § 1 P.p.s.a. nieprawidłowości muszą mieć charakter oczywisty, tzn. niebudzący wątpliwości, bezsporny, pewny. Oczywista wadliwość może wynikać z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi niebudzącymi wątpliwości okolicznościami. Wyraża się ona w tym, że jest natychmiast rozpoznawalna i wynika jednoznacznie z treści orzeczenia. W orzecznictwie przyjmuje się, iż sprostowanie niedokładności (nieścisłości) należy rozumieć, jako właściwe oznaczenie strony bądź podmiotów postępowania, czy też ich pełnej nazwy. Błąd pisarski to widoczne niewłaściwe użycie wyrazu, widocznie mylna pisownia lub błąd gramatyczny, czy niezamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów. Błąd rachunkowy, to natomiast błąd wynikający z niewłaściwego przeprowadzenia działań arytmetycznych, polegający najczęściej na błędnym działaniu sumowania lub odejmowania. Ostatnią kategorią wymienioną w powołanym przepisie jest "inna oczywista omyłka", które to pojęcie ma znacznie szerszy zakres, jednakże jego charakter zbliżony jest do pojęć wymienionych wcześniej. Przyjmuje się również, że sprostowanie orzeczenia w rozumieniu powołanego przepisu nie może prowadzić do zmiany zawartego w nim rozstrzygnięcia

W rozpoznawanej sprawie wniosek radcy prawnego P. G. o sprostowanie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 4 lutego 2015 r. nie dotyczy takiej oczywistej pomyłki. Jest on w istocie żądaniem zmiany postanowienia o przyznaniu wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy. W piśmie tym wnioskodawca kwestionuje bowiem zastosowaną przez Sąd I instancji podstawę naliczenia podatku VAT. Tego rodzaju rozważania wykraczają poza ramy postępowania zainicjowanego wnioskiem o sprostowanie oczywistej omyłki.

Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. oddalił zażalenie.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6122 Rozgraniczenia nieruchomości
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Inne
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego I Kartograficznego