Dnia 8 kwietnia 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2016 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prokuratora Generalnego RP na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lutego 2016 roku, sygn. akt II SO/Wa 181/15 wymierzające grzywnę z wniosku A.K. o wymierzenie grzywny Prokuratorowi Generalnemu RP za nieprzekazanie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargi z dnia 12 sierpnia 2013 r. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę na bezczynność organu w przedmiocie dostępu do informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 4 lutego 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu wniosku A.K. o wymierzenie grzywny Prokuratorowi Generalnemu RP za nieprzekazanie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargi z dnia 12 sierpnia 2013 r. wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę na bezczynność organu w przedmiocie dostępu do informacji publicznej, wymierzył Prokuratorowi Generalnemu RP grzywnę w wysokości 1 000 zł.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarga na bezczynność wpłynęła do organu w dniu 16 sierpnia 2013 r., zaś do sądu została przekazana w dniu 7 października 2013 r., czyli z naruszeniem terminu określonego w art. 54 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej p.p.s.a.) w związku z art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 2058 ze zm., dalej u.d.i.p.). We wniosku o wymierzenie grzywny A.K. podniósł, że musiał monitorować organ domagając się podania przyczyny nienadesłania skargi do sądu w ustawowym terminie.
W odpowiedzi na wniosek organ stwierdził, że zwłoka nie wynikała z celowego działania, lecz ze znacznego obciążenia pracowników w okresie urlopowym. Podkreślił także, że naruszenie terminu miało charakter incydentalny, a wymierzenie organowi grzywny nie znajduje uzasadnienia i jest niecelowe.
Sąd uznał, że wniosek o wymierzenie grzywny zasługuje na uwzględnienie. Wskazał, że opóźnienie organu w wykonaniu ciążącego na nim obowiązku wyniosło 35 dni. Wyjaśnił, że fakt przekazania przez organ skargi, wraz z odpowiedzią na nią i aktami sprawy, nie czyni orzekania w przedmiocie wymierzenia grzywny bezprzedmiotowym. Nie zmienia on bowiem zaistniałego uchybienia terminowi ustanowionemu w art. 54 § 2 p.p.s.a. Przekazanie skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę jest bezwzględnym obowiązkiem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zaskarżono.
Wysokość grzywny została ustalona przez Sąd po wzięciu pod uwagę okoliczności, że organ ostatecznie przekazał skargę wraz aktami sprawy i odpowiedzią na skargę. Sąd uznał, że wymierzenie grzywny w tej sytuacji ma przede wszystkim charakter restrykcyjny, ale także prewencyjny. Nie jest bowiem pożądane, aby zaniedbania jakich dopuścił się organ, występowały w przyszłości.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł Prokurator Generalny RP domagając się jego uchylenia i oddalenia wniosku. W zażaleniu zarzucono Sądowi I instancji naruszenie art. 55 § 1 p.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia, w szczególności incydentalnego charakteru naruszenia ustawowego terminu w sytuacji znacznego obciążenia pracowników organu w okresie urlopowym, niezwłocznego przekazania skargi wraz z odpowiedzią na nią i aktami sprawy po ujawnieniu przez organ zaistniałego uchybienia, okoliczności, że naruszenie terminu nie przyczyniło się w istotny sposób do rozpoznania skargi z opóźnieniem w stosunku do terminów określonych w ustawie, a także wymierzenia organowi grzywny po prawomocnym zakończeniu postępowania w sprawie skargi na bezczynność oraz po ponad dwóch latach od zaistniałego uchybienia, co powoduje ze ukaranie grzywną nie prowadzi do osiągnięcia przez nią celu prewencyjnego.