Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia G. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1545/14 o zawieszeniu postępowania w sprawie ze skargi G. B. na akt Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przeniesienia na inne miejsce służbowe postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 6 listopada 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1545/14, zawiesił postępowanie sądowe w sprawie ze skargi G. B. na akt Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przeniesienia na inne miejsce służbowe.
W jego uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w sprawie wystąpiły podstawy do zawieszenie postępowania, bowiem skarżący wniósł skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego, w której wystąpił o stwierdzenie niezgodności:
1) art. 75 § 1, 3 i 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 12 września 2001 r. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) z art. 45 ust. 1, art. 78 i art. 176 ust. 1 Konstytucji, w takim zakresie, w jakim regulacja ta nie przewiduje możliwości złożenia odwołania od negatywnej decyzji Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie wniosku sędziego o przeniesienie na inne miejsce służbowe i tym samym narusza normy konstytucyjne gwarantujące prawo do sądu, prawo do zaskarżenia orzeczeń zapadłych w pierwszej instancji i dwuinstancyjność postępowania sądowego;
2) art. 75 § 1, 3 i 4 ww. ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych z art. 31 ust. 1 i 3, art. 47, art. 52 ust. 1, art. 65 ust. 1 i art. 75 Konstytucji, w takim zakresie, w jakim regulacja nie wskazuje przesłanek, którymi powinien kierować się Minister Sprawiedliwości rozpoznając wniosek sędziego o przeniesienie na inne miejsce służbowe, w tym przesłanek mogących stanowić przeszkodę do uwzględnienia wniosku o przeniesienie oraz przesłanek, w tym dotyczących sytuacji rodzinnej, życiowej i mieszkaniowej sędziego, których istnienie stanowiłoby podstawę do obligatoryjnego lub fakultatywnego obowiązku uwzględnienia wniosku o przeniesienie, niezwłocznie bądź w określonym okresie czasu, a także maksymalnego okresu czasu oczekiwania, po upływie którego uwzględnienie wniosku sędziego o przeniesienie na inne miejsce służbowe byłoby obligatoryjne.
Wskazanej skardze konstytucyjnej nadano bieg postanowieniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2014 r. o sygn. akt Ts 262/12, którym uwzględniono zażalenie skarżącego na postanowienie Trybunału o odmowie nadania biegu skardze konstytucyjnej. Oznacza to, że Trybunał przyjął do rozpoznania tę skargę. Sprawa nosi sygnaturę akt SK 30/14. Następnie Sąd I instancji podkreślił, iż zarzuty powyższej skargi konstytucyjnej dotyczą przepisów, które były stosowane przez organ w załatwieniu sprawy będącej przedmiotem skargi w niniejszej sprawie. Zakres ich zaskarżenia, a w konsekwencji problem prawny postawiony przed Trybunałem Konstytucyjnym, dotyczy więc bezpośrednio materii niniejszej sprawy. Przedmiotem oceny Trybunału będzie bowiem forma i charakter rozstrzygnięć wydawanych w przedmiocie przeniesienia sędziego na inne miejsce służbowe oraz związane z ich wydawaniem gwarancje proceduralne. Z tych względów Sąd ten zawiesił postępowanie sądowe na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: P.p.s.a. do czasu wydania przez Trybunał orzeczenia.