Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 7 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T.R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 marca 2010 r. sygn. akt II SA/Łd 131/10 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi T.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przywrócić termin do wniesienia skargi
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił T.R., reprezentowanemu przez radcę prawnego M.W., działającego w ramach przyznanego stronie prawa pomocy przywrócenia terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu Sąd podkreślił, że w uzasadnieniu wniosku skarżący podniósł, iż nieznaczne opóźnienie we wniesieniu skargi wynikało wyłącznie z jego niewiedzy co do sposobów liczenia terminu do złożenia skargi, sądził on bowiem, że termin trzydziestodniowy oznacza miesiąc. Zdaniem strony nie ponosi ona winy w uchybieniu, gdyż nie posiada wiedzy prawniczej oraz jest osobą chorą, a jego stan zdrowia uniemożliwia mu normalne funkcjonowanie. W ocenie Sądu powołane przez skarżącego okoliczności nie mogą stanowić przesłanki przywrócenia terminu, bowiem ani brak wiedzy prawniczej ani zły stan zdrowia wynikający z przewlekłych chorób nie są okolicznościami wyłączającymi brak winy strony. Mając to na uwadze Sąd orzekł o odmowie przywrócenia terminu na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a.
Zażalenie na to postanowienie wniósł T.R., reprezentowany przez tego samego pełnomocnika, domagając się zmiany zaskarżonego postanowienia lub jego uchylenia i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, a zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie art. 87 § 2 P.p.s.a. W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik skarżącego podkreślił, iż uchybienie było nieznaczne, a ponadto, że niezasadnym było stanowisko Sądu, który stwierdził, iż stan zdrowia strony nie miał wpływu na uchybienie terminu do wniesienia skargi w przedmiotowej sprawie. Zdaniem wnoszącego zażalenie Sąd nie odniósł się w sposób dostateczny do ciężkiej sytuacji życiowej skarżącego. Jak podkreślił to żalący się, długotrwałe schorzenia związane z zaawansowaną cukrzycą uniemożliwiają mu bowiem prawidłowe funkcjonowanie, a związek między tego rodzaju dolegliwościami, a zaburzeniami procesów poznawczych (między innymi przyswajania informacji i zdolnością koncentracji) wykazane zostały licznymi pozycjami fachowej literatury z tego zakresu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
Art. 86 § 1 P.p.s.a. stanowi, iż istnieje możliwość przywrócenia stronie uchybionego terminu do dokonania czynności w postępowaniu, o ile uchybienie to nastąpiło bez jej winy. Konieczność wykazania okoliczności, które będą uprawdopodobniać brak winy strony w uchybieniu spoczywa na niej samej, co wynika z treści art. 87 § 2 P.p.s.a. W przedmiotowej sprawie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uznał, iż T.R., składając wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi, nie wykazał, aby uchybienie do dokonania tej czynności nastąpiło bez jego winy. Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić, szczególnie mając na uwadze okoliczności podniesione w zażaleniu.
Podkreślenia wymaga bowiem, iż uchybienie jakiego dopuścił się skarżący było nieznaczne (termin do wniesienia skargi upływał w dniu 31 lipca 2009 r., zaś skarga wniesiona została w dniu 1 sierpnia 2009 r., kiedy to skarżący nadał pismo zawierające ten środek zaskarżenia), a stan zdrowia strony istotnie mógł mieć wpływ na dokonanie tej czynności po terminie. Jak wskazano bowiem w zażaleniu T.R. cierpi na przewlekłą i zaawansowaną cukrzycę, która wywołuje u niego szereg innych schorzeń, w sposób znaczący ograniczających jego zdolność do samodzielnej egzystencji. Okoliczności te znajdują potwierdzenie w dokumentacji medycznej załączonej do akt sprawy oraz z decyzji o przyznaniu stronie grupy inwalidzkiej, z której wynika, że skarżący zmuszony jest do korzystania z pomocy osób trzecich w załatwieniu niektórych czynności związanych z codzienną egzystencją. Tym samym przyjąć należy, że stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, iż stan zdrowia strony nie mógł mieć wpływu na uchybienie terminu do wniesienia skargi, pozbawione jest usprawiedliwionych podstaw. Z tego samego powodu uznać trzeba, że zaskarżone postanowienie wydano z naruszeniem art. 87 § 2 P.p.s.a. i jako niezgodne z prawem podlega ono uchyleniu.
Mając na uwadze powyższe i uznając, że okoliczności powołane przez stronę stanowią przesłankę przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi, Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 188 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.