Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A.R. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 lutego 2015 r. o sygn. akt III SA/Łd 945/14 w sprawie ze skargi A.R. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia 16 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej i odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych postanawia: oddalić zażalenie.
W dniu 16 grudnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę A.R. na decyzję Wojewody Łódzkiego z dnia 16 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej i odmowy przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych.
W dniu 13 stycznia 2015 r. (data nadania w urzędzie pocztowym - pieczęć na kopercie - k. 31 akt) A.R. złożyła wniosek o uzasadnienie ww. wyroku doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem.
Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 13 lutego 2015 r. o sygn. akt III SA/Łd 945/14 odmówił skarżącej sporządzenia uzasadnienia wyroku wydanego w sprawie.
Jak wskazał Sąd, art. 141 § 2 p.p.s.a. ustanawia rygor czasowy, w którym stronny mają obowiązek dopełnić czynności - w tym przypadku złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku - jeżeli czynność ta ma być skuteczna. Zgodnie bowiem z art. 85 p.p.s.a. czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Termin do złożenia wniosku o uzasadnienie upłynął w niniejszej sprawie z siódmym dniem od dnia ogłoszenia wyroku, gdyż wyrok zapadł na rozprawie, tj. z dniem 23 grudnia 2014 r. Skarżąca złożyła wniosek o uzasadnienie po terminie pomimo, że została prawidłowo pouczona, w zawiadomieniu o terminie rozprawy, o terminie wniesienia wniosku o uzasadnienie, jak i o skutkach jego przekroczenia (vide - pkt 3 zawiadomienia z dnia 17 listopada 2014 r. k. 13 akt).
Mając na uwadze powyższe Sąd stwierdził, że wniosek A.R. jest spóźniony. Z tego względu na podstawie art. 141 § 3 w zw. z art. 85 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.
Zażalenie od powyższego postanowienia wniosła A.R. Stwierdziła w nim, że Sędzia powinien był ją odpowiednio pouczyć o możliwości i terminach zaskarżenia wyroku. Zaznaczyła, że nie zna się na prawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z przepisem art. 141 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. (dalej jako p.p.s.a.) w sprawach, w których skargę oddalono, uzasadnienie wyroku sporządza się na wniosek strony zgłoszony w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia wyroku albo doręczenia odpisu sentencji wyroku. Doręczenie odpisu sentencji wyroku następuje w przypadku wydania wyroku na posiedzeniu niejawnym, jeżeli uzasadnienia nie sporządza się z urzędu - art. 139 § 4 p.p.s.a. W niniejszej sprawie wyrok zapadł po przeprowadzeniu rozprawy na posiedzeniu jawnym, na którym skarżąca nie była obecna.
Faktem jest, że skarżąca nie korzysta w sprawie z pomocy profesjonalnego pełnomocnika. Niemniej, w sformułowanym 17 listopada 2014 r. zawiadomieniu (k. 13 akt sądowych) została w punkcie 3 prawidłowo pouczona, że w sprawach, w których oddalono skargę, uzasadnienie wyroku sporządza się wyłącznie na wniosek strony zgłoszony w terminie siedmiu dni od dnia ogłoszenia wyroku albo doręczenia odpisu sentencji. Pouczono skarżącą także, że zgłoszenie wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku po upływie tego terminu, jak również złożenie wniosku przed ogłoszeniem wyroku, są czynnościami bezskutecznymi. Pouczenie to jest w pełni jasne i zrozumiałe. Tym samym, jeżeli skarżąca nie wniosła w terminie wniosku o uzasadnienie wyroku, to w wyniku własnego niedbalstwa. Nie jest zatem prawdziwe twierdzenie skarżącej zawarte w zażaleniu, że gdyby "została pouczona przez Sąd o terminach i możliwościach zaskarżenia z całą pewnością zastosowałby się do tych zaleceń i zmieściła się w ustawowym terminie" - gdyż, jak wskazano, została prawidłowo pouczona, a mimo to uchybiła terminowi.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, jak w sentencji postanowienia, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 przywołanej ustawy.