Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I. U. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2011 r., sygn. akt II SO/Wa 97/10 odrzucające wniosek I. U. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2006 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego postanawia: oddalić zażalenie
I. U. pismem z dnia 23 listopada 2010 r., które złożyła w dniu 30 listopada 2010 r. wniosła bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania jej świadczenia specjalnego.
W uzasadnieniu wniosku podała, że w okresie do wniesienia skargi od wydanej przez organ decyzji, przebywała w szpitalu i nie mogła jej złożyć w terminie.
Sąd przekazał wniosek organowi, który w odpowiedzi wniósł o jego odrzucenie.
Pismem Sądu z dnia 5 stycznia 2011 r. wnioskodawczyni została wezwana do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez nadesłanie skargi na decyzję Prezesa Rady Ministrów. Powyższe wezwanie zostało jej doręczone w dniu 14 stycznia 2011 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k-19). Strona w dniu 19 stycznia 2011 r. (data stempla pocztowego na kopercie, k-40) uzupełniła przedmiotowy wniosek.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 16 marca 2011 r. odrzucił wniosek I. U. na podstawie art. 88 w zw. z art. 87 § 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wskazując, że zgodnie z ww. przepisami warunkiem dopuszczalności merytorycznego rozpoznania przez sąd wniosku o przywrócenie terminu, jest złożenie go w ciągu roku od uchybionego terminu. Podał, że sąd rozpoznając złożony wniosek o przywrócenie terminu powinien najpierw rozstrzygnąć, czy zachodzą warunki dopuszczalności jego rozpoznania, a więc czy przywrócenie uchybionego terminu w okolicznościach danej sprawy jest w ogóle dopuszczalne.
Sąd wskazał, że decyzja Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania I. U. świadczenia specjalnego, została doręczona dorosłemu domownikowi - matce, w dniu 17 maja 2006 r. wraz z prawidłowym pouczeniem o terminie i sposobie wniesienia skargi. Oznacza to, że termin do jej wniesienia upłynął z dniem 16 czerwca 2006 r. Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został złożony w Biurze Podawczym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w dniu 30 listopada 2010 r. (data przekazania wniosku do organu to dzień 10 grudnia 2010 r.), a zatem znacznie po upływie roku od uchybionego terminu. Jednocześnie skarżąca nie przedstawiła żadnych wyjątkowych okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. W treści wniosku strona powołała się na pobyt w szpitalu i trudne warunki życiowe.
Sąd podkreślił, że wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi został złożony po upływie czterech lat, a więc ze znacznym przekroczeniem roku od uchybienia terminu do wniesienia skargi. Podniósł, że pobyt w szpitalu, w szczególności nie potwierdzony stosownymi dokumentami, bądź trudne warunki życiowe, nie stanowią wyjątkowej okoliczności, o której stanowi art. 87 § 5 p.p.s.a. Ponadto w tym okresie wnioskodawczyni mogła zwrócić się o pomoc do swojej matki, która w terminie do wniesienia skargi na decyzję skierowała pismo do organu o przyznanie córce renty socjalnej po ojcu (k-101 akt administracyjnych).