Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2009 r. sygn. akt I SAB/Wa 212/09 o odrzuceniu zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 6 listopada 2009 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi W. K. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie w przedmiocie rozpoznania skargi na działalność organu postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie W. K. na postanowienie tego Sądu z dnia 6 listopada 2009 r. odrzucające skargę kasacyjną strony od postanowienia z dnia 25 września 2009 r., którym odrzucona została skarga. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że skarżący sporządził osobiście zażalenie na postanowienie odrzucające jego skargę kasacyjną, tym samym naruszył nakaz wynikający z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a, zgodnie z którym zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Sąd stwierdził, iż zażalenie podlegało odrzuceniu jako niedopuszczalne na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.
Zażalenie na postanowienie z dnia 18 grudnia 2009 r. wniósł W. K.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Art. 194 § 4 P.p.s.a. w sposób jednoznaczny określa, iż zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej winno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, podkreślając jednocześnie, iż odpowiednie zastosowane znajduje przepis art. 175 § 2 P.p.s.a., w których określony został katalog podmiotów zwolnionych od obowiązku zachowania przymusu adwokacko-radcowskiego. W. K., pomimo pouczenia udzielonego mu przez Sąd I instancji, sporządził osobiście zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 listopada 2009 r., którym odrzucona została skarga kasacyjna, również sporządzona osobiście przez stronę. Z akt sprawy nie wynika, aby skarżący był adwokatem lub radcą prawnym, ani którymkolwiek z podmiotów wskazanych w art. 175 § 2 P.p.s.a. Zasadnym zatem było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, iż zażalenie skarżącego było niedopuszczalnym, zaś postanowienie o jego odrzuceniu odpowiada prawu.
Fakt ustanowienia dla skarżącego profesjonalnego pełnomocnika w ramach prawa pomocy nie ma znaczenia dla sprawy, bowiem powyższe brak formalny zażalenia jest brakiem nieusuwalnym i ewentualne późniejsze rozstrzygnięcia w kwestii reprezentacji strony nie mogą konwalidować błędnie sporządzonego środka procesowego.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.