Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. P. na zarządzenie Przewodniczącej Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2009 r. sygnatura akt II SA/Wa 84/09 o wezwaniu strony do uiszczenia wpisu sądowego w sprawie ze skargi R. P. na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia danych dotyczących osób trzecich znajdujących się w aktach osobowych funkcjonariusza organów bezpieczeństwa publicznego państwa oraz odmowy udostępnienia dokumentów zawierających dane wrażliwe funkcjonariusza postanawia: oddalić zażalenie
Zarządzeniem z dnia 24 lutego 2009 r., sygn. akt II SA/Wa 84/09, Przewodnicząca Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwała R. P. do uiszczenia wpisu od skargi na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu.
Zażalenie na to zarządzenie wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego R. P., nie stawiając zaskarżonemu orzeczeniu zarzutu naruszenia prawa, podnosząc między innymi, iż nie jest on w stanie ponieść kosztów niniejszego postępowania, a ponadto winien on być od tych kosztów zwolniony z uwagi na charakter sprawy.
Rozpoznając zażalenie na zaskarżone zarządzenie Naczelny Sąd Administracyjny zważył, iż nie ma ono usprawiedliwionych podstaw.
Wniesione przez stronę zażalenie jest bezzasadne w świetle art. 220 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż Sąd nie podejmie żadnych czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od doręczenia wezwania.
W tej sytuacji uznać należy, iż zaskarżone zarządzenie wydano zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. W zażaleniu R. P. nie zarzucił zaskarżonemu zarządzeniu naruszenia prawa, a tylko taka przesłanka mogłaby spowodować jego uchylenie.
W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 wskazanej ustawy.
Na marginesie zauważyć należy, iż stronie, która nie jest w stanie ponieść częściowych lub jakichkolwiek kosztów postępowania z uwagi na sytuację materialną, przysługuje w myśl art. 243 §1 przywołanej ustawy prawo do zwrócenia się do Sądu z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy, które zgodnie z art. 245 § 1 tej ustawy przyznane może być zakresie całkowitym lub częściowym, obejmującym zwolnienie od opłat sądowych i ewentualne ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu, który jest przesłany stronie po zwróceniu się ze stosownym żądaniem. Wniosek ten wolny jest od opłat sądowych, co wynika z art. 243 § 1 powołanej ustawy.