Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Wa 355/08 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi T. H. na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury
Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek T. H. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku tego Sądu z dnia 9.09.2009 r. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż postanowieniem z dnia 10.10.2008 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. W dniu 10.12.2008 r. do Sądu spłynęło pełnomocnictwo dla adwokat N. S., która w dniu 19.01.2009 r. zapoznała się z aktami sprawy, a następnie w dniu 20.01.2009 r. zwróciła się z pismem, w którym stwierdziła iż udzielone jej pełnomocnictwo nie upoważnia jej do wniesienia skargi kasacyjnej w przedmiotowej sprawie. Wojewódzki Sąd Administracyjny udzielił pełnomocnikowi skarżącego informacji, iż udzielone przez stronę pełnomocnictwo ogólne uprawnia ją, zgodnie z art. 39 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", do dokonywania wszelkich związanych ze sprawą czynności, nie wyłączając skargi o wznowienie postępowania i postępowania wywołanego jej wniesieniem. W dniu 3.02.2009 r. pełnomocnik T. H. wniosła skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej złożenia. W ocenie Sądu I instancji wniosek ten podlegał odrzuceniu jako spóźniony, bowiem siedmiodniowy termin do jego złożenia rozpoczął bieg w dniu 19.01.2009 r., w którym ustanowiona w sprawie adwokat zapoznała się z aktami sprawy. Tym samym wniosek złożony w dniu 3.02.2009 r. był spóźniony i jako taki podlegał odrzuceniu na podstawie art. 88 P.p.s.a.

Zażalenie na to postanowienie wniósł T. H., reprezentowany przez adwokata z urzędu, domagając się zmiany zaskarżonego orzeczenia i uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu ewentualnie przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, zarzucając postanowieniu naruszenie art. 87 § 1 w zw. z art. 86 § 1 P.p.s.a. W uzasadnieniu autor zażalenia zauważył, iż zgodnie z postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9.07.2008 r., sygn. akt I OZ 509/08, siedmiodniowy termin, o którym mowa w art. 87 § 1 P.p.s.a., rozpoczyna swój bieg w dniu, w którym pełnomocnik miał rzeczywistą możliwość reprezentowania skarżącego i nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż w niniejszej sprawie dniem takim był 19.01.2008 r. W ocenie działającej w sprawie adwokat, z uwagi na wątpliwości co do zakresu pełnomocnictwa, miała ona realną możliwość działania w sprawie dopiero w dniu 29.01.2009 r., kiedy doręczono jej pismo Sądu z dnia 28.01.2009 r. Od tej więc daty winien być liczony termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Pełnomocnik wskazała także na wątpliwości co do zakresu umocowania wynikające z uchwały Sądu Najwyższego z dnia 5.06.2008 r., sygn. akt III CZP 142/07.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.

Nie można przyjąć za zasadne stanowiska pełnomocnik skarżącego, iż w przedmiotowej sprawie zachodziły wątpliwości co do zakresu pełnomocnictwa i momentu ustania przeszkody dla wniesienia skargi kasacyjnej. Błędnie wskazuje się w zażaleniu na uchwałę Sądu Najwyższego, bowiem ma ona jedynie zastosowanie do skargi kasacyjnej jako środka zaskarżenia w postępowaniu cywilnym, który jedynie nazwą tożsamy jest ze skargą kasacyjną wnoszoną w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w art. 39 pkt 1 w sposób nie budzący wątpliwości wskazuje, iż pełnomocnictwo ogólne obejmuje z mocy samego prawa umocowanie do wszystkich łączących się ze sprawą czynności w postępowaniu, nie wyłączając skargi o wznowienie postępowania i postępowania wywołanego jej wniesieniem. Przepis ten w jednoznacznie stwierdza, iż pełnomocnictwo ogólne udzielone przez stronę daje pełnomocnikowi prawo do dokonywania wszelkich czynności w postępowaniu, nawet tych, które związane są z postępowaniem nadzwyczajnym, toczącym się w trybie wznowienia postępowania sądowego. Tym samym za niewątpliwe uznać trzeba umocowanie pełnomocnika do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku wojewódzkiego sądu administracyjnego. Brak jest tym samym podstaw do przyjęcia za zasadne stwierdzenia działającego w sprawie adwokata, że realne możliwości działania w sprawie wystąpiły dopiero z dniem 29.01.2009 r., kiedy to otrzymał pismo Sądu wyjaśniające jego wątpliwości. Jako profesjonalny pełnomocnik adwokat zobowiązany jest do tego, aby znać obowiązujące w przepisach prawa procedury, ma także obowiązek właściwie rozpoznawać stosowane w poszczególnych rodzajach postępowań sądowych definicje środków procesowych i ewentualne wymogi co do ich wnoszenia.

Podkreślenia wymaga też fakt, że postępowanie sądowoadministracyjne nie przewiduje możliwości zawieszenia biegu terminu do dokonania czynności w procesie, zatem nawet ewentualne wątpliwości pełnomocnika T. H. co do zakresu pełnomocnictwa nie mogły wpłynąć na bieg terminu do wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej, a ponadto wątpliwości takie mogły by być ewentualnie wyjaśnione przez Naczelny Sąd Administracyjny po przekazaniu mu skargi kasacyjnej.

Stwierdzić więc trzeba, iż zasadnym było stanowisko Sądu I instancji, który uznał, iż przyczyna uchybienia ustąpiła najdalej w dniu 19.01.2009 r., kiedy to pełnomocnik skarżącego zapoznała się z aktami sprawy, a zatem wniosek z dnia 3.02.2009 r. był spóźniony i jako taki podlegał odrzuceniu.

Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie za odpowiadające prawu Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Przywrócenie terminu
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Infrastruktury