Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 5 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Gl 375/18 o odmowie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi T. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] marca 2018 r., nr [...] w przedmiocie unieważnienia egzaminu państwowego na prawo jazdy postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zaskarżonym postanowieniem z 5 listopada 2018 r., sygn. akt II SA/Gl 375/18 odmówił T. J. (dalej: "skarżący") przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia.
Powyższe postanowienie zostało wydane w następującym stanie faktycznym sprawy.
Pełnomocnik skarżącego pismem z 9 kwietnia 2018 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...] marca 2018 r., nr [...] w przedmiocie unieważnienia egzaminu państwowego na prawo jazdy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach postanowieniem z 2 lipca 2018 r. odrzucił powyższą skargę z uwagi, iż nie zostały uzupełnione jej braki formalne w wyznaczonym terminie.
Od powyższego postanowienia pełnomocnik skarżącego wniósł zażalenie.
Na podstawie zarządzenia z 26 lipca 2018 r. Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach wezwano pełnomocnika skarżącego do usunięcia braku formalnego powyższego zażalenia przez nadesłanie jednego jego odpisu, poświadczonego za zgodność z oryginałem, celem doręczenia uczestnikowi postępowania - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia zażalenia. Nadto wezwano go do uiszczenia wpisu sądowego od zażalenia w kwocie 100 zł.
Powyższe wezwania zostały doręczone 7 sierpnia 2018 r. na adres kancelarii prawniczej wskazany w skardze przez pełnomocnika skarżącego.
Przy piśmie z 20 sierpnia 2018 r., nadanym w placówce pocztowej 21 sierpnia 2018 r., pełnomocnik skarżącego nadesłał brakujący odpis zażalenia z 17 lipca 2018 r. oraz dowód uiszczenia wpisu sądowego w kwocie 100 zł. Jednocześnie wniósł o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych zażalenia wskazując, że w okresie od 31 lipca do 8 sierpnia 2018 r. przebywał na wcześniej zaplanowanym urlopie zagranicznym. Nadto stwierdził, że wezwanie do usunięcia braków zażalenia doręczono prawdopodobnie omyłkowo innemu radcy prawnemu lub adwokatowi, choć urzędującemu w tym samym lokalu co wynika z faktu, iż listonosz obsługujący rejon kancelarii był do 10 sierpnia 2018 r. na urlopie. Jednocześnie pełnomocnik wskazał, iż faktycznie otrzymał przesyłkę 16 sierpnia 2018 r., czyli po upływie terminu. Stwierdził również, że w trakcie trwającego od dnia doręczenia siedmiodniowego terminu doszło do rozregulowania czasu pracy jednostek pocztowych, sądów, instytucji usługowych z uwagi na tzw. "długi weekend", a obywatele nie są w sposób ogólnie dostępny informowani, które z instytucji będą miały dzień wolny, a które będą pracowały, co uzasadnia przyjęcie, iż strona nie ponosi winy w uchybieniu terminu. Do pisma dołączył dokument podróży - program, potwierdzający jego pobyt na wyjeździe zagranicznym od 31 lipca do 8 sierpnia 2018 r.
Sąd I instancji, w zaskarżonym postanowieniu stwierdził, że wniosek o przywrócenie terminu nie zasługiwał na uwzględnienie, gdyż strona nie spełniła przesłanki wynikającej z art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej "P.p.s.a."), tzn. nie uprawdopodobniła braku winy w uchybieniu terminu. Wyjaśnił, że skarżący w niniejszej sprawie korzystał z usług profesjonalnego pełnomocnika, dlatego też to jego działanie (zaniechanie) podlegało ocenie pod kątem stwierdzenia braku winy. Zdaniem Sądu, okoliczności podnoszone we wniosku, iż korespondencję odebrała osoba nieupoważniona, nie mogły świadczyć o braku winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej. Od pełnomocnika należycie dbającego o interesy swojego mocodawcy należy wymagać bowiem właściwego zorganizowania pracy kancelarii, zwłaszcza w zakresie odbioru korespondencji. Zaniedbania osób, które jak wynika ze zwrotnego potwierdzenia odbioru znajdującego się w aktach sprawy, są upoważnionymi pracownikami kancelarii prawniczej, nie mogą być uznane za brak winy w uchybieniu terminowi, bowiem to pełnomocnik ponosi wówczas ryzyko działań takich osób trzecich. Okoliczność, że korespondencja skierowana do pełnomocnika strony odebrana została przez osobę nie będącą pracownikiem jego kancelarii niewątpliwie wskazuje na brak właściwego zorganizowania pracy kancelarii. Dopuszczenie przez pełnomocnika do takiej sytuacji powoduje, że to on ponosi ryzyko działania takiej osoby i nie może być to przesłanka przemawiająca za brakiem winy w uchybieniu terminu. Sąd I instancji stwierdził, że pełnomocnik mając świadomość, że pod tym samym adresem, w jedynym lokalu mieszczą się odrębne kancelarie prawne - dokładając należytej staranności - powinien tak zorganizować obieg korespondencji w swojej kancelarii, aby nie było wątpliwości, iż osoba odbierająca korespondencję z sądu jest do tego upoważniona.