Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K.C. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 15 lutego 2011 r. sygn. akt II SA/Bk 70/11 o odmowie przywrócenia terminu do złożenia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] października 2010 r. znak [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją z dnia [...] października 2010 r. znak [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] sierpnia 2010 r. znak [...], którą to decyzją odmówiono K.C. przyznania zasiłku celowego.
Z akt sprawy wynika, że ww. decyzja została doręczona stronie w dniu 24 listopada 2010 r.
Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi K.C. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, złożonej w dniu 7 stycznia 2011 r. za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.
W uzasadnieniu wniosku skarżący podał, że uchybienie terminu do wniesienia skargi było spowodowane chorobą. W załączeniu przedłożył kserokopię zwolnień lekarskich stwierdzających jego niezdolność do pracy w dniach: od 28 grudnia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. oraz w dniach: od 1 stycznia 2011 r. do 7 stycznia 2011 r. (karta nr 4 - akt sądowych).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 15 lutego 2011 r. sygn. akt II SA/Bk 70/11 odmówił przywrócenia terminu do złożenia ww. skargi.
W uzasadnieniu postanowienia odwołując się do treści art. 86 § 1 i 87 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. dalej: P.p.s.a.) stwierdził, że powołana przez skarżącego okoliczność nie stanowi uprawdopodobnienia braku jego winy w niezachowaniu terminu do złożenia skargi.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że trzydziestodniowy termin na złożenie skargi upływał w dniu 24 grudnia 2010 r., zaś zgodnie z twierdzeniem skarżącego jego niezdolność do pracy powstała w wyniku choroby trwała od 28 grudnia 2010 r. do 31 grudnia 2010 r., a następnie od 1 stycznia 2011 r. do 7 stycznia 2011 r. W ocenie Sądu pierwszej instancji skarżący nie podał jakichkolwiek okoliczności stanowiących przeszkodę w złożeniu skargi, które wystąpiłyby w okresie trzydziestu dni od doręczenia decyzji, względnie w ostatnim dniu tego terminu. Stwierdził, że niezawinione uchybienie terminu ma miejsce wówczas, gdy uchybienie to nastąpiło z przyczyn niemożliwych do przezwyciężenia przez stronę nawet przy dochowaniu należytej staranności, a które powstają lub trwają w trakcie biegu terminu i przedłużają się na ostatni dzień tego terminu. Zdaniem Sądu pierwszej instancji przyczyny, które pojawiają się po upływie terminu na dokonanie czynności procesowej, nie mogą uzasadniać przywrócenia terminu do jej dokonania. Co więcej wskazał, że z złożonych wraz z wnioskiem zwolnień lekarskich nie wynika, aby niezdolność skarżącego do pracy uniemożliwiała mu wniesienie skargi w terminie, zaś o braku winy w uchybieniu terminu do dokonania czynności można mówić tylko wtedy, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego K.C., w którym wnosząc o jego uchylenie podniósł szereg argumentów związanych prawidłowością decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] października 2010 r. w przedmiocie odmowy przyznania mu zasiłku celowego.