Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 16 lutego 2018 r., sygn. akt III SA/Gd 79/18 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia [...] września 2016 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 16 lutego 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił wniosek A. M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu wskazał, że skarżący już po raz trzeci wniósł skargę na tę samą decyzję administracyjną, mimo że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oraz Naczelny Sąd Administracyjny wydały w sumie 4 rozstrzygnięcia, w których jednoznacznie wskazały na upływ terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku. W sprawie skarżący jako przyczynę uchybienia terminu do wniesienia skargi na decyzję wskazał atak padaczkowy z utratą świadomości, którego doznał w dniu 24 października 2016 r., czyli w ostatnim dniu terminu do wniesienia skargi. W tej sytuacji siedmiodniowy termin do wystąpienia z wnioskiem o przywrócenie terminu mógł rozpocząć swój bieg od dnia odzyskania przez skarżącego świadomości. Skarżący jako dzień ustania przyczyny uchybienia terminu wskazał jednak dzień doręczenia postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2017 r., sygn. akt I OZ 1525/17. W ocenie Sądu I instancji okoliczność doręczenia ww. postanowienia pozostaje bez związku z podaną przez skarżącego przyczyną uchybienia terminu. Nadto w przypadku, gdy wojewódzki sąd administracyjny odrzucił skargę jako wniesioną po upływie ustawowego terminu, to termin siedmiodniowy, o którym mowa w art. 87 § 1 p.p.s.a. biegnie od chwili, kiedy skarżący miał możność dowiedzieć się o uchybieniu terminu, czyli od dnia doręczenia mu odpisu postanowienia o odrzuceniu skargi. W niniejszej sprawie ww. termin siedmiodniowy powinien być liczony od daty doręczenia pierwszego postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 kwietnia 2017 r., sygn. akt III SA/Gd 158/17, nie zaś od doręczenia skarżącemu postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2017 r.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł A. M., podnosząc, że rażąco narusza ono obowiązujące przepisy prawne, interes społeczny i obywatelski oraz powoduje utratę zaufania do władzy publicznej i jest nielogiczne. Jego zdaniem zachował on termin do złożenia przedmiotowego wniosku, bowiem termin nie mógł rozpocząć swojego wcześniej niż przed doręczeniem skarżącemu orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2017r., co nastąpiło 27 grudnia 2017 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Wbrew twierdzeniom skarżącego, Sąd I instancji prawidłowo odrzucił, jako spóźniony, jego wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 1 września 2016 r.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), "p.p.s.a.", jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie zaś do art. 87 § 1 - 4 p.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, w którym trzeba również uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy strony w jego uchybieniu. Wraz z ww. pismem należy dokonać czynność, której strona nie dokonała w terminie. Z kolei § 5 powyższego artykułu stanowi, że po upływie roku od uchybionego terminu, jego przywrócenie jest dopuszczalne tylko w przypadkach wyjątkowych. Spóźniony lub z mocy ustawy niedopuszczalny wniosek o przywrócenie terminu podlega odrzuceniu, o czym stanowi art. 88 p.p.s.a.
Przyczyną uchybienia terminu do wniesienia skargi wskazywaną przez A. M. była utrata świadomości w wyniku ataku padaczkowego, która miała miejsce 24 października 2016 r. Abstrahując od braku uprawdopodobnienia tej okoliczności, to już z późniejszych działań skarżącego wynika, że przedmiotowy wniosek jest spóźniony. Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami termin siedmiu dni do wniesienia pisma wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu liczy się od czasu ustania przyczyny uchybienia terminowi, a nie, jak twierdzi A. M., od daty doręczenia mu odpisu postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 grudnia 2017 r., sygn. akt I OZ 1525/17. Z uwagi na to, że skarżący nie wskazuje kiedy odzyskał świadomość po ataku padaczkowym, to z dokonanych później przez niego czynności procesowych można wywieść, że najpóźniej 22 grudnia 2016 r., kiedy to złożył pismo w Kolegium z żądaniem ponownego rozpatrzenia sprawy, ustała przyczyna uchybienia terminu. Zatem do 29 grudnia 2016 r. zobowiązany był do złożenia przedmiotowego wniosku, zakładając, że wskazywana przyczyna uchybienia terminu nie ustała wcześniej. Trafnie zatem Sąd I instancji odrzucił przedmiotowy wniosek jako spóźniony.
Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.