Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 kwietnia 2008 r. sygn. akt IV SA/Wr 138/08 odmawiające wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w B. z dnia [...] Nr [...] w sprawie ze skargi H. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 2 kwietnia 2008 r. odmówił wstrzymania wykonania decyzji Organu I instancji w sprawie ze skargi H. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] Nr [...], w przedmiocie zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych.
W uzasadnieniu postanowienia wskazano, iż skarżąca w ogóle nie uzasadniła zawartego w skardze wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. Nie przywołała tego rodzaju okoliczności, które uzasadniałyby zastosowanie art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a."). Tymczasem wnioskodawca winien przedstawić we wniosku okoliczności uzasadniające jego żądanie. Muszą mieć one charakter konkretny i zindywidualizowany, a nie tylko potencjalny i hipotetyczny.
H. J. złożyła zażalenie na to postanowienie podnosząc, że uzasadniając wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej w B., przedłożyła do skargi stosowne dokumenty o swojej sytuacji materialnej, w tym oświadczenie majątkowe.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionej podstawy.
Stosownie do art. 61 § 3 P.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Ponadto, to właśnie na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, że zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, w świetle art. 61 § 3 P.p.s.a. Analiza orzecznictwa sądów administracyjnych wskazuje, że warunkiem wydania postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu lub czynności jest właśnie wykazanie przez stronę we wniosku okoliczności uzasadniających możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Nie wystarczy więc nawet samo powtórzenie treści przepisu, a tym bardziej samo wniesienie o zastosowanie ochrony tymczasowej. Uzasadnienie wniosku winno odnosić się do konkretnych zdarzeń świadczących o tym, że w stosunku do wnioskodawcy wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu jest zasadne. Brak uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uniemożliwia jego merytoryczną ocenę. Ponadto, wydanie postanowienia oczekiwanego przez stronę zależy od uznania sądu. Zatem nawet jeżeli strona przedstawi okoliczności, które w jej ocenie przemawiają za zastosowaniem ochrony tymczasowej, sąd nie jest zobowiązany do wydania żądanego orzeczenia.
Zatem, za wykazanie przesłanek do zastosowania ochrony tymczasowej nie może być również samo załączenie do skargi dodatkowych dokumentów bez jakiegokolwiek powołania się na nie we wniosku. Taka bowiem sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie. Stąd wniosek strony - jak trafnie wskazał Sąd I instancji - w ogóle nie mógł być rozpoznany. To zaś nie wyklucza jednak możliwości ponownego ubiegania się o zastosowanie ochrony tymczasowej.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na mocy art. 184 w związku z art. 197 P.p.s.a. orzekł jak wyżej.