Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na postanowienie Ministra Gospodarki , nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 720/09 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi A. Z. na postanowienie Ministra Gospodarki z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia postanawia: oddalić zażalenie

Inne orzeczenia o symbolu:
6291 Nacjonalizacja przemysłu
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 24 września 2009 r. odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 30 października 2009 r., sygn. akt I OZ 1015/09, oddalił zażalenie skarżącej.

W dniu 4 grudnia 2009 r. A. Z. złożyła kolejny wniosek o przyznanie prawa pomocy, złożony na urzędowym formularzu PPF. W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach, zawartym w formularzu wniosku skarżąca nie uprawdopodobniła, aby jej sytuacja materialna i rodzinna uległa jakiejkolwiek zmianie.

Skarżąca podobnie jak w formularzu wniosku z dnia 4 sierpnia 2009 r. wskazała, że prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z mężem i małoletnią córką. Wnioskodawczyni i jej mąż w dalszym ciągu uzyskują stałe dochody z tytułu umowy o pracę oraz z najmu lokalu w łącznej wysokości ok. 15760 zł brutto miesięcznie (10800 netto). Wnioskodawczyni potwierdziła, iż w dalszym ciągu jest właścicielką trzech mieszkań o powierzchni: 70 m2, 54 m2 i 46 m2.

Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił przyznania prawa pomocy. Jak wskazał Sąd w rozpoznawanej sprawie, biorąc pod uwagę, że pierwszy wniosek o przyznanie praw pomocy został prawomocnie oddalony, strona skarżąca przy ponownym wniosku o przyznanie prawa pomocy powinna uprawdopodobnić, że nowy wniosek został spowodowany pogorszeniem się jej stanu majątkowego w stosunku do tego jaki istniał i został już prawomocnym postanowieniem rozpoznany. Strona we wniosku, który wpłynął do Sądu 4 grudnia 2009 r. wskazała na stan dochodów, który nie uległ zmianie w stosunku do pierwszego wniosku.

Na powyższe postanowienie skarżąca wniosła zażalenie podnosząc, że nie ma możliwości zgromadzenia jakichkolwiek środków na prowadzenie spraw.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Z konstrukcji tego przepisu wynika, że to na wnioskodawcy ciąży obowiązek wykazania, iż znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do przyznania prawa pomocy. W tym stanie rzeczy należy przyjąć, że rozstrzygnięcie sądu w tej kwestii będzie zależało od tego, co zostanie udowodnione przez stronę.

Instytucja przyznania prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i jest stosowana tylko w przypadkach osób, które wykażą, że znajdują się w trudnej sytuacji materialnej. Do osób tych można zaliczyć osoby rzeczywiście ubogie, które ze względu na okoliczności życiowe pozbawione są środków do życia bądź środki te są bardzo ograniczone i zaspakajają tylko podstawowe potrzeby życiowe.

Mając powyższe na uwadze oraz wzgląd na okoliczności sprawy niniejszej należy stwierdzić, że skarżąca nie wykazała w przekonujący sposób, że znajduje się w sytuacji materialnej kwalifikującej ją do przyznania prawa pomocy. Jak wynika z ustaleń Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżąca podobnie jak w formularzu wniosku z dnia 4 sierpnia 2009 r. wskazała, że prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z mężem i małoletnią córką. Wnioskodawczyni i jej mąż w dalszym ciągu uzyskują stałe dochody z tytułu umowy o pracę oraz z najmu lokalu w łącznej wysokości ok. 15760 zł brutto miesięcznie. Wnioskodawczyni jest właścicielką trzech mieszkań o powierzchni: 70 m2, 54 m2 i 46 m2. Mając na uwadze osiągane przez skarżącą dochody oraz jej stan majątkowy należy stwierdzić, że skarżącej nie można potraktować jako osoby ubogiej, której środki do życia są ograniczone i która nie jest w stanie ponosić kosztów sądowych. Ponadto jak trafnie zauważył Sąd I instancji skarżąca nie uprawdopodobniła, że nowy wniosek został spowodowany pogorszeniem się jej stanu majątkowego w stosunku do tego jaki istniał i został już prawomocnym postanowieniem rozpoznany.

W takiej sytuacji należy uznać, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zasadnie zaskarżonym postanowieniem z dnia 27 stycznia 2010 r. odmówił A. Z. przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił zażalenie oddalić.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6291 Nacjonalizacja przemysłu
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej