Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Rady Rodziców przy Szkole Podstawowej nr 79 im. Zygmunta Sokołowskiego w Warszawie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 486/12 o odmowie przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi Rady Rodziców przy Szkole Podstawowej nr 79 im. Zygmunta Sokołowskiego w Warszawie na uchwałę Rady Dzielnicy Bielany m.st. Warszawy z dnia 14 grudnia 2011 r. nr 96/XIV/2011 w przedmiocie wystąpienia z inicjatywą uchwałodawczą w sprawie zamiaru likwidacji szkoły oraz zmiany obwodu szkoły postanawia: oddalić zażalenie.
Rada Rodziców przy Szkole Podstawowej nr 79 im. Zygmunta Sokołowskiego w Warszawie zwróciła się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Dzielnicy Bielany m.st. Warszawy w przedmiocie wystąpienia z inicjatywą uchwałodawczą do Rady m.st. Warszawy w sprawie zamiaru likwidacji Szkoły Podstawowej nr 79 im. Zygmunta Sokołowskiego w Warszawie oraz zmiany obwodu Szkoły Podstawowej nr 273 im. Dr A. Landy w Warszawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że rozpoznanie skargi strony skarżącej nie należy do kompetencji sądu administracyjnego. Właściwość rzeczowa wojewódzkich sądów administracyjnych określona jest przepisami art. 3 §2 pkt 1-8 i art. 4 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W ocenie sądu I instancji wystąpienie przez Radę Dzielnicy z inicjatywą uchwałodawczą do Rady Miasta nie jest sprawą z zakresu administracji publicznej i nie mieści się w katalogu spraw objętych kontrolą sądów administracyjnych określonych w art. 3 §2 ustawy procesowej. Nie jest aktem prawa miejscowego, ani innym aktem organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, niebędącym aktem prawa miejscowego, podjętym w sprawie z zakresu administracji publicznej, ani też aktem o charakterze indywidualnym, np. dotyczącym likwidacji szkoły.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowieniem z dnia 23 kwietnia 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 486/12, na podstawie art. 247 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, odmówił przyznania prawa pomocy.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła Rada Rodziców przy szkole Podstawowej nr 79 im. Zygmunta Sokołowskiego z siedzibą w Warszawie. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła:
- naruszenie prawa procesowego mające istotny wpływ na wynik sprawy poprzez błędne zastosowanie przepisu art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) i przyjęcie, że skarga wniesiona w sprawie jest oczywiście bezzasadna, podczas gdy uchwała Rady Dzielnicy o zamiarze likwidacji szkoły nie jest aktem wyłącznie wewnętrznym gdyż jej podjęcie stanowi niezbędną w procesie likwidacji szkoły publicznej formalnoprawną przesłankę takiej likwidacji, a zatem - wywołuje skutki na zewnątrz.
Na tych podstawach wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia w całości i przyznanie skarżącej prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270) "Prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności jej skargi".
Wniosek o przyznanie prawa pomocy dotyczy sprawy sądowoadministracyjnej, składany jest w sprawie sądowoadministracyjnej, ale nie oznacza jej rozpoznania. Przesłanki decydujące o rozpoznaniu skargi w sprawie sądowoadministracyjnej nie są tożsame z przesłankami decydującymi o przyznaniu lub nieprzyznaniu prawa pomocy w określonym zakresie, nawet jeśli jedną z przesłanek odmowy przyznania prawa pomocy jest "oczywista bezzasadność skargi". Przyjęcie, że sformułowanie "oczywista bezzasadność skargi" jest tożsame ze sformułowaniami "odrzucenie skargi" lub "niedopuszczalność skargi", którymi ustawodawca posługuje się w art. 58 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, prowadziłoby do zakazanej wykładni synonimicznej i naruszałoby regułę, że odmiennym zwrotom nie można nadawać jednakowego znaczenia. W przeciwnym razie wątpliwe stałoby się założenie o racjonalności postępowania ustawodawcy (uchwała SN z 20 VI 2000 r., sygn. I KZP 16/00, OSNKW z 2007 r. nr 7-8, s. 60).