Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Prezydenta Miasta Lublin na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 4 lutego 2015 r., sygn. akt II SO/Lu 78/14 w sprawie z wniosku K. K. w przedmiocie wymierzenia Prezydentowi Miasta Lublin grzywny za nieprzekazanie w terminie skargi dotyczącej niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 23 maja 2013 r., sygn. akt II SAB/Lu 80/13 postanawia: 1. oddalić zażalenie, 2. sprostować z urzędu oczywistą omyłkę pisarską zawartą w komparycji zaskarżonego postanowienia w ten sposób, że w wersie 10 od góry w miejsce sygnatury akt "II SAB/Lu 79/13" wpisać "II SAB/Lu 80/13". 2
Wnioskiem z dnia 12 listopada 2014 r. K. K. zwrócił się - na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnym (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej: P.p.s.a. - o wymierzenie Prezydentowi Miasta Lublin grzywny za nieprzekazanie do sądu w terminie skargi dotyczącej niewykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 23 maja 2013 r., sygn. akt II SAB/Lu 80/13. W jego uzasadnieniu K. K. wyjaśnił, że skargę na niewykonanie wyroku złożył do Prezydenta Miasta Lublin w dniu 2 października 2013 r. za pośrednictwem poczty. W związku z niewykonaniem obowiązku jej przekazania organ ten został następnie - na wniosek skarżącego - ukarany przez Sąd grzywną (postanowienie wydane w sprawie sygn. II SO/Lu 143/13). Pomimo wymierzonej grzywny Prezydent Miasta Lublina nadal nie przekazał przedmiotowej skargi Sądowi.
W odpowiedzi na wniosek Prezydent Miasta Lublin - reprezentowany przez Dyrektora Zarządu Dróg i Mostów w Lublinie - wniósł o jego odrzucenie lub oddalenie. Organ zakwestionował przede wszystkim skuteczność otrzymanego od K. K. wezwania do wykonania wyroku z dnia 23 maja 2013 r. wydanego w sprawie o sygn. II SAB/Lu 80/13. Stwierdził, że wezwanie to zostało skierowane do niewłaściwego organu. Skarżący skierował je bowiem do Gminy Lublin, podczas gdy zobowiązanym do wykonania wyroku był bezpośrednio Prezydent Miasta Lublin reprezentowany przez Dyrektora Zarządu Dróg i Mostów w Lublinie. Organ uznał, że zarówno skarga na niewykonanie wyroku wydanego w sprawie sygn. II SAB/Lu 80/13, jak i wniosek o wymierzenie Prezydentowi Miasta Lublin grzywny za nieprzekazanie tej skargi Sądowi, powinny zostać odrzucone ze względu na brak wezwania właściwego organu do wykonania wyroku. Podkreślił ponadto, że w dniu 25 października 2013 r. Zarząd Dróg i Mostów udzielił skarżącemu informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia 23 grudnia 2012 r. Jednocześnie poinformowano K. K., że nie dysponuje analizą konieczności zastosowania sygnalizacji świetlnej na skrzyżowaniu ulic [...] - [...]. Czynności te nastąpiły w ramach realizacji wyroku wydanego w sprawie o sygn. II SAB/Lu 80/13. Przekroczenie terminu jego wykonania spowodowane zaś było koniecznością wykonania wyroków wydanych w innych podobnych sprawach, co wiązało się z potrzebą przygotowania obszernej dokumentacji oraz znaczną ilością wniosków kierowanych przez K. K., zatem było usprawiedliwione. Zdaniem Prezydenta Lublina, żądanie wymierzenia grzywny w maksymalnej wysokości ma na celu jedynie ukaranie organu. Skarżący nie wziął natomiast pod uwagę tego, że udzielono mu żądanej informacji publicznej. Pominął również kwestię ilości złożonych przez niego wniosków o udzielenie informacji publicznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie postanowieniem z dnia 4 lutego 2015r., sygn. akt II SO/Lu 78/14, wymierzył Prezydentowi Miasta Lublin grzywnę w kwocie 1.000 zł, za nieprzekazanie w terminie ww. Skargi. W jego uzasadnieniu - powołując się na przepis art. 54 i 55 § 1 P.p.s.a. oraz art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) - wskazał, że wniosek zarejestrowany w tej sprawie jest drugim wnioskiem K. K. o wymierzenie Prezydentowi Miasta Lublin (reprezentowanemu przez Dyrektora Zarządu Dróg i Mostów w Lublinie) grzywny za nieprzekazania Sądowi skargi na niewykonanie wyroku w sprawie o sygn. II SAB/Lu 80/13. Poprzedni wniosek K. K. w tym przedmiocie został przez Sąd uwzględniony postanowieniem z dnia 12 marca 2014 r., sygn. akt II SO/Lu 143/13, wymierzającym grzywnę w wysokości 200 zł. Zasadnie więc zdaniem Sądu I instancji wnioskodawca podniósł, że powyższa grzywna nie osiągnęła jej dyscyplinującego celu. Pomimo bowiem doręczenia organowi w dniu 24 kwietnia 2014 r. odpisu prawomocnego już postanowienia w przedmiocie jej wymierzenia (potwierdzenie odbioru - k.41 akt sądowych w sprawie o sygn. akt II SO/Lu 143/13), organ w dalszym ciągu, przez osiem miesięcy, nie wykonywał obowiązku przekazania Sądowi skargi z dnia 2 października 2013 r. (data wpływu do Urzędu Miasta Lublin, skarga z dnia 29 września 2013 r.) wraz z odpowiedzią na skargę. Obowiązek ten wykonał dopiero w dniu 11 grudnia 2014 r. (data nadania w placówce pocztowej - akta sprawy o sygn. akt II SA/Lu 1029/14). Dalsze, tak długie uchylanie się przez Prezydenta Miasta Lublin od obowiązku przekazania sądowi przedmiotowej skargi, uzasadnia w ocenie Sądu ponowne ukaranie go grzywną z art. 55 § 1 P.p.s.a., przy czym okoliczność, iż organ przed rozpoznaniem ponownego wniosku K. K. obowiązek ten ostatecznie wykonał, nie oznacza, że postępowanie w sprawie tego wniosku stało się bezprzedmiotowe. Jak bowiem wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. II GPS 3/09, przepis art. 161 § 1 pkt 3 P.p.s.a. nie ma zastosowania w przypadku, gdy po wniesieniu wniosku o wymierzenie organowi grzywny w trybie art. 55 § 1 powołanej ustawy organ przekazał skargę sadowi wraz z aktami sprawy oraz odpowiedzią na skargę (ONSAiWSA 2010, nr 1, poz. 2). Grzywna z art. 55 § 1 P.p.s.a. prócz funkcji dyscyplinującej spełnia również funkcję represyjną związaną z odpowiedzialnością za uniemożliwianie albo utrudnianie realizacji określonego w art. 45 ust. 1 Konstytucji RP prawa do rozpoznania sprawy sądowej bez nieuzasadnionej zwłoki, jak i prewencyjną mającą na celu zapobieganie naruszeniom prawa w przyszłości. Odnosząc się do wysokości wymierzonej grzywny Sąd Wojewódzki wskazał, że istotną w tym przypadku rolę odegrały okoliczności sprawy, w tym przede wszystkim znaczny okres w uchybieniu terminu do przekazania skargi oraz fakt, iż uprzednio wymierzona organowi grzywna w kwocie 200 zł nie była wystarczająca dla osiągnięcia zarówno jej dyscyplinującego, jak i prewencyjnego celu. Sąd tym razem orzekł o wymierzeniu grzywny w kwocie pięciokrotnie wyższej od poprzedniej, uznając ją za adekwatną do naruszenia prawa stwierdzonego na obecnym etapie postępowania. Odstępując od wymierzenia organowi grzywny w wyższej kwocie, Sąd miał natomiast na uwadze, że ostatecznie przed rozpoznaniem niniejszego wniosku obowiązek przekazania Sądowi skargi K. K. z dnia 2 października 2013 r. został wykonany.