Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2018 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H.M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Gd 1054/17 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rejestracji pojazdu postanawia uchylić zaskarżone postanowienie i przywrócić termin do wniesienia skargi
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 23 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Gd 1054/17 odmówił H.M. (dalej skarżący) przywrócenia terminu do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO lub Kolegium) w [...] z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rejestracji pojazdu.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z dnia [...] października 2017 r. SKO w [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z [...] lutego 2017 r. w sprawie odmowy rejestracji pojazdu. Decyzję doręczono skarżącemu dnia 9 listopada 2017 r.
Skarżący dnia 13 grudnia 2017 r. złożył osobiście w siedzibie Kolegium skargę na ww. postanowienie.
Postanowieniem z dnia 5 stycznia 2018 r. III SA/Gd 1054/17 WSA w Gdańsku odrzucił skargę skarżącego z uwagi złożenie jej po terminie, bowiem termin ten upływał w dniu 11 grudnia 2017 r., a skarżący skargę wniósł dnia 13 grudnia 2017 r.
Wraz z zażaleniem na powyższe postanowienie skarżący wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, w którym wskazał, że ma 83 lata, jest osobą samotną, schorowaną, niepełnosprawną, po zawale i zabiegach kardiologicznych. Jego schorzenia powodują często niedyspozycje zdrowotne i problemy z pamięcią.
Wskazując na powyższe Sąd I instancji stwierdził, że skarżący nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy. W ocenie tegoż Sądu nie można było uznać, by okoliczności wskazane we wniosku same w sobie stanowiły przeszkodę w dokonaniu czynności procesowej.
Zdaniem Wojewódzkiego Sądu skarżący, wiedząc o swoich problemach zdrowotnych i trwającym postępowaniu, winien właściwie zadbać o swoje interesy. Składając skargę nie musiał czynić tego osobiście, mógł skorzystać z pomocy osoby trzeciej, nawet znajomego (k. 2, 8-9, 44-45v akt sądowych).
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł H.M., reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu.
Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucił naruszenie art. 86 w zw. z art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej ppsa - w zażaleniu powołano nieaktualny Dziennik Ustaw pierwotnego brzmienia ppsa) przez błędne przyjęcie, że skarżący nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminu nastąpiło bez jego winy.
Skarżący wnosi o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przywrócenie terminu do wniesienia skargi lub przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Pełnomocnik z urzędu wnosi o zasądzenie opłaty z tytułu zastępstwa prawnego udzielonego przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu wg norm przepisanych, podwyższoną o należny podatek od towarów i usług. Jednocześnie pełnomocnik z urzędu oświadcza, że opłaty te nie zostały zapłacone w całości.
Zdaniem skarżącego fakt, że jest on osobą starszą i schorowaną jest wystarczającą przyczyną do przywrócenia terminu do wniesienia skargi (k. 53-54 akt sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Czynność w postępowaniu sądowym podjęta przez stronę po upływie terminu jest bezskuteczna. Sąd na wniosek strony, która bez swojej winy nie dokonała czynności w postępowaniu sądowym postanowi przywrócenie terminu (art. 86 § 1 ppsa). Brak winy należy rozumieć jako dopełnienie przez stronę obowiązku dołożenia staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Oceniając wystąpienie przesłanki braku winy należy przyjąć obiektywny miernik staranności, której można wymagać od każdego należycie dbającego o swoje interesy.