Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 17 czerwca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 marca 2010 r. sygn. akt IV SA/Wr 249/09 odrzucające zażalenie D. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 lutego 2010 r. sygn. akt IV SA/Wr 249/09 odrzucające skargę kasacyjną D. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 4 listopada 2009 r. sygn. akt IV SA/Wr 249/09 oddalającego skargę D. W. na decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w T. z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 29 marca 2010 r., sygn. akt IV SA/Wr 249/09 odrzucił zażalenie D. W. na postanowienie tego Sądu z dnia 3 lutego 2010 r. w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji, mając na uwadze treść art. 194 § 1 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a., zgodnie z którym od postanowienia odrzucającego skargę kasacyjną przysługuje zażalenie, stwierdził, iż pomimo zasady, że w postępowaniu zażaleniowym nie obowiązuje przymus adwokacko - radcowski, to w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej ustawodawca uzależnił skuteczność wniesienia zażalenia od sporządzenia go przez profesjonalne podmioty, wymienione w art. 194 § 4 w zw. z art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a. tj. adwokata lub radcę prawnego. Zatem sporządzenie zażalenia przez podmiot do tego nieuprawniony, tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, skutkowało odrzuceniem zażalenia (art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.), bowiem odpis zaskarżonego postanowienia doręczono skarżącej z prawidłowym pouczeniem, a mimo to sama, choć nie należy do wskazanych wyżej podmiotów, wystąpiła z zażaleniem - pismo z dnia 1 marca 2010 r.
Od powyższego postanowienia D. W. złożyła zażalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.
Przede wszystkim należy wskazać, iż Naczelny Sąd Administracyjny w niniejszym postępowaniu ocenia jedynie prawidłowość wydanego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w przedmiocie odrzucenia zażalenia. Zatem podniesione w zażaleniu okoliczności co do postępowania przed organami administracji jak i pozostałe zarzuty pozostają poza granicami zakreślonymi wniesionym środkiem zaskarżenia.
Zgodnie z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej P.p.s.a. do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej, zaś stosownie do art. 178 P.p.s.a. wojewódzki sąd administracyjny odrzuci na posiedzeniu niejawnym skargę kasacyjną wniesioną po upływie terminu lub z innych przyczyn niedopuszczalną. W myśl art. 194 § 4 w/w ustawy zasadą jest, że zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego.
Z akt sprawy nie wynika, aby skarżąca D. W. była uprawniona do wniesienia zażalenia na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Niedotrzymanie obowiązku nałożonego art. 194 § 4 P.p.s.a., tzw. przymusu radcowsko - adwokackiego, stosownie do art. 178 P.p.s.a., skutkuje jego odrzuceniem.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej zostało doręczone skarżącej wraz z prawidłowym pouczeniem o sposobie i trybie złożenia środka zaskarżenia na to postanowienie (k. 67 akt), natomiast skarżąca, mimo tego pouczenia, zażalenie sporządziła osobiście, a zatem postanowienie Sądu I instancji jest słuszne i zgodne z prawem.
W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.