Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Czesława Nowak-Kolczyńska po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 lutego 2018 r., sygn. akt III SA/Kr 1532/17 o przywróceniu terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi R. K.-C. na czynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia [...] maja 2017 r., nr [...] w przedmiocie propozycji zatrudnienia dla funkcjonariusza postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z 27 lutego 2018 r. przywrócił R. K.-C. termin do wniesienia skargi na czynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z [...] maja 2017 r. w przedmiocie propozycji zatrudnienia w ramach korpusu służby cywilnej, dokonaną na podstawie art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. ( Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948).
Sąd podkreślił, że skarżąca otrzymała propozycję zatrudnienia w dniu
[...] maja 2017 r. i [...] maja 2017 r. złożyła oświadczenie o jej przyjęciu. Jednocześnie [...] czerwca 2017 r. złożyła odwołanie od otrzymanej propozycji.
W odpowiedzi na wezwanie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Krakowie poinformował skarżącą, że przepisy ustawy ( Przepisy wprowadzające ustawę o KAS nie przewidują formy decyzji dla propozycji pracy dla funkcjonariusza i jednocześnie nie przewidują trybu odwoławczego od propozycji zatrudnienia przedkładanej funkcjonariuszowi.
W skardze na złożoną propozycję pracy skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, podnosząc, że kierowane do niej pisma nie zawierały pouczenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uwzględnił wniosek o przywrócenie terminu przyjmując, że skarżąca uchybiła terminowi do wniesienia skargi bez swojej winy. Przywołując treść art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. ( Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, dalej: p.p.s.a.), Sąd podkreślił, że zarówno propozycja przedstawiona skarżącej przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, jak również pismo organu z [...] czerwca 2017 r. nie zawierało żadnego pouczenia co do możliwości odwołania się do sądu lub organu wyższej instancji. Skarżąca w skardze podkreślała zaś, że przyjęła propozycję pracy działając pod przymusem prawnym i ekonomicznym, jednak nie zgadzała się z faktem przedłożenia jej propozycji pracy a nie propozycji służby.
Dodatkowo Sąd wskazał, że trudno przypisać skarżącej winę w niedochowaniu terminu do wniesienia skargi do sądu, skoro przepisy ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej są na tyle niejasne, że spowodowały rozbieżność w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Sąd uznał zatem, że przesądzającym argumentem za przyjęciem braku winy skarżącej w uchybieniu terminu do wniesienia skargi było to, że organ, nie uznając prawa skarżącej do zaskarżenia przedmiotowego aktu, konsekwentnie nie pouczał strony o sposobie i terminach wniesienia skargi do sądu administracyjnego. Brak pouczenia, pouczenie niepełne, błędne lub niejasne powoduje, że uchybienie terminu do wniesienia skargi jest niezawinione przez stronę i może być podstawą wniosku o przywrócenie terminu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Krakowie podniósł następujące zarzuty:
1. naruszenie art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 i w zw. z art. 5 pkt 2 p.p.s.a. oraz w związku z art. 165 ust. 7 ustawy ( Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie skargi do rozpoznania pomimo tego, że propozycja złożona na podstawie art. 165 ust. 7 ww. ustawy nie stanowi ani decyzji, ani też innego niż określone w pkt 1-3 aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, gdyż została wydana w ramach podległości służbowej pomiędzy przełożonym a podwładnym, a w konsekwencji nie podlega kognicji sądów administracyjnych;