Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jolanta Rajewska po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. U. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1074/07 odmawiające dokonania wykładni postanowienia z dnia 23 stycznia 2008 r. sygn. akt II SA/Wa 1074/07 o odrzuceniu skargi Z. U. na pismo Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie świadectwa służby postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 23 stycznia 2008 r. sygn. akt II SA 1074/07 odrzucił skargę Z. U. na pismo Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie świadectwa służby. W uzasadnieniu stwierdził, że wniosek Z. U. w kwestii dotyczącej uzupełnienia postanowienia z dnia 23 stycznia 2008 r. zostanie rozpatrzony odrębnie, natomiast żądanie dokonania wykładni tego orzeczenia nie zasługuje na uwzględnienie. Nie zachodzi potrzeba wyjaśnienia treści postanowienia, gdyż jednoznacznie wynika z niego, że skarga Z. U. została przez Sąd odrzucona, a w uzasadnieniu wskazano motywy takiego rozstrzygnięcia.
Na powyższe postanowienie skarżący złożył zażalenie zaskarżając je w całości i wnosząc o uchylenie postanowienia. Skarżący podniósł szereg zarzutów uzasadniających, jego zdaniem, wniesione zażalenie, w tym wskazał na "bezzasadność faktyczną i prawną, bezprzedmiotowość i merytoryczną pozorność rozważania w zaskarżonym postanowieniu braku potrzeby dokonania wykładni treści postanowienia z dnia 23 stycznia 2008 r.".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 158 w zw. z art. 166 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm. - dalej ustawa P.p.s.a.), sąd, który wydał postanowienie rozstrzyga wątpliwości co do jego treści.
Wykładni podlega zarówno sentencja jak i uzasadnienie orzeczenia. Konieczność dokonania wykładni orzeczenia zachodzi wówczas, gdy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcie, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania (por. T. Erecicński [w:] komentarz do kodeksu postępowania cywilnego str. 581 oraz B. Dauter [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wydanie II str. 345).
Wniosek o wykładnię orzeczenia nie może zmierzać do polemiki ze stanowiskiem składu orzekającego w sprawie. Wykładnia nie może opierać się na nowej ocenie sprawy pod względem prawnym czy faktycznym. Nie może zatem prowadzić, ani do zmiany merytorycznej samego rozstrzygnięcia, ani też powodów takiego rozstrzygnięcia.
Wskazane przez Z. U. postanowienie nie budzi wątpliwości określonych w art. 158 ustawy P.p.s.a. W sposób jasny i czytelny wskazano w nim przedmiot i sposób rozstrzygnięcia Sądu, a także przyczyny odrzucenia skargi Z. U. na pismo Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego z dnia [...] w przedmiocie świadectwa służby.
Należy zatem zgodzić się z poglądem Sądu I instancji, który odmawiając wykładni powołanego postanowienia, stwierdził, że żądanie skarżącego wykracza poza ramy określone w art. 158 ustawy P.p.s.a. W istocie Z. U. przez wykładnię postanowienia dąży do zmiany rozstrzygnięcia odrzucającego jego skargę, a podnoszone w tym zakresie argumenty stanowią niedopuszczalną polemikę ze stanowiskiem Sądu I instancji.
Skarżący kwestionując rozstrzygnięcie i uzasadnienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, mógł poddać postanowienie kontroli instancyjnej, poprzez złożenie skargi kasacyjnej. Zamierzonego celu nie może natomiast osiągnąć przez wniosek o wykładnię postanowienia z dnia 1 kwietnia 2008 r.
Z. U. skorzystał z powyższych uprawnień, ale jego skarga kasacyjna od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 stycznia 2008 r. została odrzucona postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 maja 2008 r. sygn. akt I OSK 511/08.
Podać również należy, iż przedmiotem zaskarżonego postanowienia z dnia 1 kwietnia 2008 r. była wyłącznie odmowa dokonania wykładni postanowienia z dnia 23 stycznia 2008 r., a nie kwestia sprostowania tego orzeczenia. Naczelny Sąd Administracyjny na obecnym etapie postępowania nie mógł odnieść się do argumentów Z. U. we wskazanym zakresie, bowiem w tym przedmiocie brak jest orzeczenia Sądu I instancji.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaskarżone postanowienie o odmowie dokonania wykładni prawa nie narusza, zaś zażalenie jako pozbawione usprawiedliwionych podstaw - podlega oddaleniu.
Dlatego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 184 w związku z art. 197 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.