Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 marca 2018 r., sygn. akt II SA/Wa 24/18 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi P. G. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] września 2017 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 15 marca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, dalej: P.p.s.a.), odmówił P. G. przywrócenia terminu do wniesienia skargi na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji w przedmiocie zwolnienia ze służby.
Sąd I instancji podał, że pismem z dnia 27 listopada 2017 r. P. G. wniósł skargę na ww. rozkaz personalny wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia. W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że w przedmiotowym postępowaniu był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, który jednak nie złożył skargi w ustawowym terminie. Wyjaśnił, że przez cały okres prowadzonego postępowania miał bardzo dobry kontakt, zarówno osobisty jak i telefoniczny, z ustanowionym pełnomocnikiem. W dniu 20 listopada 2017 r., gdy nie mógł się z nim skontaktować uzyskał w sekretariacie Komendanta Głównego Policji informację, że przedmiotowa skarga nie została wniesiona. Zaznaczył, że skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia złożył niezwłocznie po tym, gdy powziął informację o uchybieniu terminu przez adwokata. W jego ocenie, w pełni zrealizował obowiązek zachowania szczególnej staranności przy prowadzeniu sprawy kontrolując działania pełnomocnika, a zatem nie można obciążyć go winą w niedochowaniu terminu do wniesienia skargi.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o oddalenie wniosku o przywrócenie terminu, wskazując, że w świetle utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego zawinione zaniedbania pełnomocnika procesowego - w zakresie zachowania terminu - obciążają stronę, choćby ta nie zawiniła zwłoki. Ponadto podkreślił, że biorąc pod uwagę wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe P. G. nie można stwierdzić, aby działał on z należytą starannością w kontaktach z pełnomocnikiem, a tym samym brak jest przesłanek do przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Odmawiając przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że zaskarżony rozkaz personalny został doręczony pełnomocnikowi skarżącego w dniu 21 września 2017 r. Ostatnim zatem terminem do wniesienia skargi był dzień 23 października 2017 r. Z uwagi na zaniechanie profesjonalnego pełnomocnika P. G. nie złożył skargi w ustawowym terminie. Powyższego zachowania pełnomocnika nie można jednak uznać za okoliczność uwalniającą stronę od winy w nieterminowym złożeniu skargi. Zdaniem Sądu I instancji, skarżący nie uprawdopodobnił, aby niedokonanie przedmiotowej czynności procesowej w terminie, nastąpiło bez jego winy. Uchybienie terminu do wniesienia skargi było przejawem niestaranności profesjonalnego pełnomocnika skarżącego. Wiąże się to zatem z pojęciem winy, o której mowa w art. 86 § 1 P.p.s.a. i nie może stanowić podstawy przywrócenia terminu. Wskazane skutki zaniedbań pełnomocnika obciążają bowiem skarżącego. W orzecznictwie wskazuje się, że mocodawca (strona) ponosi ryzyko ujemnych skutków niestarannego zachowania się profesjonalnego pełnomocnika procesowego. Na stronie ciąży obowiązek starannego wyboru pełnomocnika. Pełnomocnik, który zgodził się reprezentować stronę, ma obowiązek działania w imieniu i na rzecz mocodawcy z równą starannością, jak gdyby działał na własną rzecz.