Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt II SA/Bk 742/12 w przedmiocie odrzucenia zażalenia w sprawie ze skargi T. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lipca 2012 r., nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie.
Postanowieniem z dnia 8 października 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku odrzucił zażalenie T. W. na postanowienie z dnia 3 września 2013 r. o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z dnia 27 czerwca 2013 r. Postanowienie to zostało doręczone - bez pouczenia - T.W. oraz r. pr. Z. K.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd I instancji wskazał, między innymi, że postanowienie z dnia 3 września 2013 r. zostało doręczone pełnomocnikowi T. W. w dniu 19 września 2013 r. Zażalenie wnosi się zaś w terminie siedmiu dni od doręczenia postanowienia. Termin do wniesienia zażalenia upłynął więc w dniu 26 września 2013 r., a zatem zażalenie wniesione zostało po terminie.
W piśmie z dnia 30 października 2013 r. T. W. złożyła zażalenie na postanowienie z dnia 8 października 2013 r. Wskazała, między innymi, że postanowienie z dnia 3 września 2013 r. zostało jej doręczone w dniu 19 września 2013 r. Nie było w nim zamieszczone pouczenie o przysługujących jej prawach ani o terminach, w jakich może wnieść środek zaskarżenia. Naruszyło to art. 6, art. 140 § 3 oraz art. 163 § 2 i 3 p.p.s.a. Wnosząca zażalenie podkreśliła, że r. pr. Z. K. miała upoważnienie wyłącznie do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej. W chwili złożenia skargi przestała być pełnomocnikiem T. W. Wnosząca zażalenie wskazała, że "nie [może] ponosić ujemnych skutków działania WSA w Białymstoku, skoro Sąd nie pouczył [jej] o przysługującym terminie na złożenie skargi".
Postanowieniem z dnia 28 stycznia 2014 r., sygn. akt I OZ 30/14 Naczelny Sąd Administracyjny odrzucił zażalenie z dnia 30 października 2013 r. W uzasadnieniu postanowienia Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że po 28 października 2013 r. jedynym pełnomocnikiem T. W. jest A. W. Pełnomocnictwo dla A.W. nie zostało bowiem nigdy cofnięte. Postanowienie z dnia 8 października 2013 r. należało więc doręczyć A. W. Doręczenie tego postanowienia innym podmiotom - w tym T. W. - nie jest skuteczne. NSA stwierdził, że skoro postanowienia z dnia 8 października 2013 r. nie doręczono pełnomocnikowi wnoszącej zażalenie, to wniesienie zażalenia na to postanowienie było niedopuszczalne. Zażalenie to wniesiono bowiem zanim termin do jego wniesienia rozpoczął swój bieg.
Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że skutek postanowienia jest taki, że postanowienie z dnia 8 października 2013 r. należy doręczyć A.W. wraz z pouczeniem o dopuszczalności, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia. Dopiero po dokonaniu tego doręczenia T. W. lub jej pełnomocnik będą mogli skutecznie wnieść zażalenie na postanowienie z dnia 8 października 2013 r.
Zarządzeniem z dnia 14 lutego 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku doręczył pełnomocnikowi skarżącej odpisy postanowień z dnia 3 września 2013 r. oraz z dnia 8 października 2013 r.
Zażalenie na postanowienie z dnia 8 października 2013 r. złożyła skarżąca, wnosząc o jego uchylenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.
W niniejszej sprawie bezsporne jest, iż odpis postanowienia z dnia 3 września 2013 r. został doręczony skarżącej w dniu 19 września 2013 r. bez pouczenia o przysługujących jej prawach ani o terminach, w jakich może wnieść środek zaskarżenia. Ponadto odpis tego postanowienia został także doręczony r. pr. Z. K., która umocowana była wyłącznie do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej (k. 180).
W takiej sytuacji uznać należy, iż doręczenie skarżącej postanowienia z dnia 3 września 2013 r. bez pouczenia o przysługujących jej środkach zaskarżenia oraz pełnomocnikowi, który umocowany był tylko do sporządzenia skargi kasacyjnej naruszyło to art. 6, art. 140 § 3 w związku z art. 166 p.p.s.a.
W takiej sytuacji stwierdzić należy, że strona poniosła negatywne skutki tego uchybienia Sądu, w postaci odrzucenia zażalenia. Tymczasem strona nie może ponosić ujemnych rezultatów działania Sądu niezgodnego z normami zawartymi w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, co miało miejsce w rozpoznawanej sprawie.
Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.