Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 marca 2018 r., sygn. akt IV SA/Wr 300/17 o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 31 października 2017 r. w sprawie ze skargi Z. R. z dnia 20 czerwca 2017 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 27 marca 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, na podstawie art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm., dalej: P.p.s.a.), odmówił przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie tego Sądu z dnia 31 października 2017 r. oddalające wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Z. R. z dnia 20 czerwca 2017 r. Sąd I instancji wskazał, że postanowienie z dnia 31 października 2017 r. skarżący odebrał osobiście w dniu 17 listopada 2017 r. Pismem z dnia 26 lutego 2018 r. wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia na ww. postanowienie podając, że na jego wniosek z dnia 2 lutego 2018 r. sąd zmienił tryb rozpoznania z merytorycznego na procesowy, czym zamyka mu drogę do sądu i do działania pozbawiając go godności należnej każdemu człowiekowi, co ocenie skarżącego zmusza go teraz do odwołania się do Naczelnego Sądu Administracyjnego, jakie przysługiwało mu w tamtej sytuacji, w celu udowodnienia, iż WSA dowolnie interpretuje prawo, aby utącić mu kolejny wniosek oparty o nowe okoliczności.
WSA we Wrocławiu stwierdził, że warunki formalne związane ze złożeniem wniosku zostały przez stronę zachowane. Niewątpliwie skarżący uchybił terminowi do złożenia zażalenia na postanowienie Sądu z dnia 31 października 2017 r. Analiza treści pisma skarżącego zawierającego wniosek o przywrócenie uchybionego terminu doprowadziła jednak Sąd I instancji do konstatacji, że wnioskodawca nie uprawdopodobnił w sposób wystarczający, że nie ponosił winy w uchybieniu terminu, brak bowiem w ogóle uzasadnienia złożonego w tym zakresie wniosku.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożył skarżący.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. Podstawę do przywrócenia stronie terminu do dokonania określonej czynności w postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowi art. 86 § 1 P.p.s.a., na mocy którego sąd przywróci stronie termin, o ile uchybienie było niezawinione przez stronę. Natomiast stosownie do postanowień art. 87 P.p.s.a. przywrócenie terminu uwarunkowane jest złożeniem pisma z wnioskiem o przywrócenie terminu w sądzie, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§1), uprawdopodobnieniem przez stronę braku winy w uchybieniu terminowi (§2) oraz dokonaniem przez stronę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu czynności, której strona nie dokonała w terminie (§4). Jeżeli strona nie spełni powyższych warunków przywrócenie terminu nie jest możliwe.
W rozpatrywanej sprawie Sąd I Instancji zasadnie uznał, że żądanie strony nie mogło zostać pozytywnie rozstrzygnięte, gdyż argumentacja przedstawiona na jego poparcie nie pozwalała przyjąć, że uchybienie terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 31 października 2017 r., którym WSA we Wrocławiu oddalił wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, było wynikiem okoliczności, za które strona winy nie ponosi. Skarżący domagał się przywrócenia terminu wskazując, że przy ocenie kolejnego wniosku o przyznanie prawa pomocy z dnia 2 lutego 2018 r. Sąd zmienił tryb jego rozpoznania z merytorycznego na nieprocesowy, czym zamknął mu drogę do sądu. Zmiana stanowiska skarżącego co do kwestii zaskarżenia postanowienia z dnia 31 października 2017 r., w żadnym razie nie uzasadnia przywrócenia terminu do złożenia zażalenia, albowiem faktu tego nie można uznać za obiektywną przeszkodę uniemożliwiającą dokonanie tej czynności. Dla powyższej oceny nie mają znaczenia motywy jakimi kierował się skarżący przy zmianie stanowiska co do zaskarżenia przedmiotowego postanowienia. Warto jednak podkreślić, że wynik postępowania wpadkowego zainicjowanego wnioskiem PPF z dnia 2 lutego 2018 r. nie miał żadnego wpływu na możliwość złożenia w terminie zażalenia na postanowienie z dnia 31 października 2017 r., którym oddalono pierwszy wniosek strony o przyznanie prawa pomocy. Przedstawione przez skarżącego przyczyny uchybienia terminu nie świadczą więc o braku winy, a wręcz przeciwnie - potwierdzają zawinioną bezczynność w uchybieniu terminu do dokonania czynności procesowej.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., zażalenie oddalił.