Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Jaśkowska po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia [A] Sp. z o.o. z siedzibą w S. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Wa 1660/06 o wezwaniu do uzupełnienia wpisu sądowego w kwocie 400 zł w sprawie ze skargi [A] Sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2006 r., Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu prowadzenia placówki bez zezwolenia postanawia: oddalić zażalenie
Zarządzeniem z dnia 15 listopada 2006 r. (którego odpis został doręczony stronie wnoszącej zażalenie w dniu 30 listopada 2006 r.) Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwał Spółkę z o o. [A] z siedzibą w S. do uiszczenia wpisu 400 zł od skargi na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] lipca 2006 r., Nr [...], wydaną w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w wysokości 10.000 zł za prowadzenie bez zezwolenia wojewody placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku pod nazwą Dom Opieki [...]. Jako podstawę wydania takiego zarządzenia wskazano § 1 pkt. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221 poz. 2193 ze zm.).
W punkcie 3 pisma z dnia 7 grudnia 2006 r. zatytułowanego "zawiadomienie z wnioskiem" Spółka z o.o. [A] wniosła zażalenie na powyższe zarządzenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniesione przez Spółkę [A] zażalenie nie zawiera jakichkolwiek podstaw, w tym takich, które można byłoby ocenić jako uzasadnione.
Na wstępie zauważyć należy, iż stosownie do art. 194 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako p.p.s.a.) zażalenie powinno czynić zadość wymaganiom przypisanym dla pisma w postępowaniu sądowym oraz zawierać wskazanie zaskarżonego postanowienia i wniosek o jego zmianę lub uchylenie, jak również zwięzłe uzasadnienie zażalenia. W tym kontekście NSA zauważył, iż zażalenie z dnia 7 grudnia 2006 r. jakiegokolwiek uzasadnienia nie zawiera. Tym niemniej - jak się wydaje - istota wniesionego w tym zakresie środka odwoławczego zasadza się zarówno na kwestionowaniu zasadności wzywania przez WSA w Warszawie do uiszczenia wpisu w ogóle, jak i na określeniu jego wysokości.
W myśl art. 214 § 1 p.p.s.a. zasadą jest, iż strona wnosząca skargę do sądu administracyjnego jest zobowiązania do uiszczenia kosztów sądowych (w tym i opłat), w szczególności do uiszczenia wpisu. Art. 220 § 1 p.p.s.a. wskazuje przy tym, że sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek skargi, od której nie zostanie uiszczony należny wpis. Przewodniczący wzywa wówczas wnoszącego skargę, aby uiścił wpis w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi (art. 220 § 3 p.p.s.a.).
Jak jednak wspomniano, obowiązek uiszczenia wpisu od skargi nie ma charakteru bezwzględnego. W art. 239 pkt. 1 p.p.s.a. ustawodawca przewidział bowiem szereg spraw, w których strona skarżąca korzysta ze zwolnienia od tego obowiązku. Jedną z kategorii spraw korzystających z tego przywileju są sprawy z zakresu pomocy i opieki społecznej (art. 239 pkt. 1 lit. a) p.p.s.a.). Niezależnie od tego ze zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów korzysta prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, kurator wyznaczony przez sąd, oraz podmioty, którym zostało przyznane tzw. prawo pomocy w części obejmującej zwolnienie od kosztów sądowych.
Zauważyć trzeba, że w sprawie I SA/Wa 1660/06 zaskarżoną decyzją organ - Minister Pracy i Polityki Społecznej - nałożył karę pieniężną z tytułu prowadzenia bez zezwolenia wojewody placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku. Oznacza to, iż przedmiotem postępowania sądowoadministracyjnego jest należność pieniężna (kara) objęta zaskarżonym aktem, nie zaś np. świadczenie z zakresu pomocy i opieki społecznej. Wyjaśnienia wymaga, iż art. 239 pkt. 1 lit. a) p.p.s.a. ma za zadanie ułatwiać realizację prawa do sądu beneficjentom systemu pomocy i opieki społecznej, nie zaś podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą w tym zakresie (również bez wymaganego zezwolenia). Przepis ten - stanowiący wyjątek od obowiązku uiszczania wpisu - w niniejszej sprawie nie mógł znaleźć zatem zastosowania.
Również wysokość żądanego wpisu została zdaniem NSA określona prawidłowo, stosownie do § 1 pkt. 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 221 poz. 2193 ze zm.). Wpis stosunkowy w przypadku należności pieniężnej wynoszącej 10000 zł wynosi 400 zł.
W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił zażalenie oddalić.