Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, , , po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. akt IV SA/Wr 285/08 odrzucające zażalenie na postanowienie tego Sądu z dnia 15 października 2008 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej na postanowienie z dnia 30 czerwca 2008 r. odrzucające skargę w sprawie ze skargi A. D. na Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Legnicy w przedmiocie działalności pracowników organu pomocy społecznej postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu postanowieniem z dnia 27 listopada 2008 r., sygn. akt IV SA/Wr 285/08 odrzucił zażalenie skarżącego A. D. na postanowienie tego Sądu z dnia 15 października 2008 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej na postanowienie z dnia 30 czerwca 2008 r. o odrzuceniu jego skargi na Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Legnicy w przedmiocie działalności pracowników organu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że zgodnie z art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej P.p.s.a.), zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Przepis art. 175 § 2 i 3 stosuje się odpowiednio. W sprawie zażalenie sporządził i złożył do Sądu skarżący - A. D., który nie jest adwokatem, ani radcą prawnym. Zatem zażalenie nie spełnia wymogu niezbędnego do skutecznego wniesienia skargi, a mianowicie nie jest sporządzone przez uprawnioną osobę. Zatem Sąd pierwszej instancji uznał wniesione zażalenie sporządzone i podpisane osobiście przez skarżącego za niedopuszczalne i jako takie odrzucił na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a.
Zażalenie na to postanowienie do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożył A. D. Skarżący wskazał, że nie jest prawnikiem. W jego ocenie Sąd pierwszej instancji wydając postanowienie naruszył art. 8, art. 32, art. 77, art. 78, art. 79 Konstytucji RP oraz art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przedmiotem oceny Sądu pierwszej instancji było zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej
Stosownie do art. 194 § 4 P.p.s.a. zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, a zatem w takiej sytuacji obowiązuje tzw. przymus adwokacki. Wymóg ten, ma na celu zapewnienie zażaleniu odpowiedniego poziomu merytorycznego i formalnego, gdyż temu środkowi odwoławczemu, jak i skardze kasacyjnej stawia się wysokie wymagania formalne, których niezachowanie grozi odrzuceniem pisma bez merytorycznego rozpoznania. Przepis art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a. stosuje się odpowiednio. W rozumieniu art. 197 § 2 P.p.s.a. do postępowania toczącego się na skutek zażalenie stosuje się odpowiednio przepisy o skardze kasacyjnej.
W niniejszej sprawie odpis postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 października 2008 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej z uzasadnieniem doręczono skarżącemu wraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia zażalenia. W szczególności pouczono skarżącego, że zażalenie od postanowienia o odrzuceniu skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata albo radcę prawnego. Z zażalenia wniesionego na w/w postanowienie wynika, że skarżący sporządził je osobiście, co skutkuje tym, iż zażalenie pozostaje dotknięte nieusuwalnym brakiem i z tego względu podlegało odrzuceniu na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.
Sporządzenie w niniejszej sprawie zażalenia przez samą stronę, niebędącą jednocześnie adwokatem, radcą prawnym, sędzią, prokuratorem, notariuszem, radcą Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych, oznacza, że nie został spełniony obowiązek ustawowy wynikający z art. 194 § 4 P.p.s.a. i art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a. Skarżący nie należy wszak do grona wymienionych osób. Skoro zaś tak, to trzeba przyjąć, że nie miał on wymaganej ustawowo tzw. zdolności postulacyjnej do sporządzenia przedmiotowego zażalenia.
Należy podkreślić, że skarżący o możliwości zaskarżenia orzeczeń wydawanych przez Sąd był prawidłowo pouczony, a w pouczeniu zawarto wskazanie, w jakim trybie i terminie winno nastąpić wniesienie stosownego środka odwoławczego, dlatego zarzuty zażalenia sprowadzające się do odmowy dostępu do Sądu uznać trzeba za pozbawione jakichkolwiek podstaw. Zatem chybione są zarzuty dotyczące naruszenia art. 8, art. 32, art. 77, art. 78, art. 79 Konstytucji RP oraz art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i podstawowych wolności.
Ponieważ zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej nie zostało sporządzone przez uprawniony podmiot, trafnie Sąd pierwszej instancji odrzucił je jako niedopuszczalne (art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.).
Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a. postanowił zażalenie oddalić.