Sąd I instancji wskazał, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze doręczając skarżącemu decyzję z dnia [...] października 2011 r. prawidłowo pouczyło stronę, że skargę na tą decyzję wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu za pośrednictwem Kolegium, w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu decyzji.
Jak podał dalej Sąd, złożenie skargi osobiście w siedzibie Sądu nieomal w ostatniej chwili, mimo świadomości, że powinien strona powinna ją złożyć za pośrednictwem organu (pouczenie zawarte w zaskarżonej decyzji jest jednoznaczne), wskazuje, iż strona nienależycie dbała o własne interesy. Również ewentualne wcześniejsze kierowanie skarg bezpośrednio do tutejszego Sądu nie stanowi okoliczności usprawiedliwiającej wnioskodawcę.
Wszystko powyższe oznacza, że skarżący nie uprawdopodobnił, by uchybił terminowi bez własnej winy. Oceny takiej nie zmienia ani stan zdrowia skarżącego, ani okoliczności w jakich złożył on skargę. Znając swój stan zdrowia i zamierzając wnieść skargę bez pośrednictwa urzędu poczty skarżący powinien był zadbać o to, by odpowiednio wcześniej udać się do siedziby organu celem złożenia skargi. Uchybienia skarżącego w tym zakresie świadczą o braku należytej dbałości o własnej sprawy.
W zażaleniu A. K. wskazał, że uznał, iż składając ,,bezpośrednio" nie uchybi terminowi ze względu na to, czego doświadczył wcześniej. Do skrócenia drogi ok. 2 km skłoniło go osłabnięcie spowodowane bólem serca oraz nasilonym bólem głowy. Wskazał, iż czas do złożenia skargi w istocie był do godziny 15-ej lub do 24-ej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2012.270 j.t.), dalej "p.p.s.a." strona, która bez swojej winy nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym, może złożyć wniosek o przywrócenie terminu (art. 86 § 1). Pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania określonej czynności wnosi się do sądu, w którym czynność ta miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (art. 87 § 1). Należy w nim uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (art. 87 § 2).
Przy ocenie braku winy w uchybieniu terminu przyjąć należy pewien obiektywny miernik staranności, co oznacza, że tylko stwierdzenie, że strona danej przeszkody nie była w stanie przewidzieć, uzasadnia uwzględnienie wniosku. Chodzi więc o okoliczności od strony całkowicie niezależne i nieprzewidywalne.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd I instancji oceniając wniosek o przywrócenie terminu miał podstawy by uznać, że strona nie wykazała braku winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi. Wskazać należy, że o braku winy w uchybieniu terminu można mówić jedynie wtedy, gdy strona nie mogła usunąć zaistniałej przeszkody nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku.
W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazane zostały powody nieuwzględnienia wniosku. Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko Sądu I instancji, że skarżący składając skargę nieprawidłowo, gdyż bezpośrednio w siedzibie tutejszego Sądu w ostatnim dniu terminu (w piątek 2 grudnia 2011 r.) w godzinach popołudniowych, nieomal w ostatniej chwili (około godz. 15) powinien był się liczyć z tym, iż jej przekazanie przez Sąd organowi nastąpi najwcześniej w poniedziałek 5 grudnia 2011 r., a zatem już po upływie terminu do wniesienia skargi.