Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 20 maja 2008 r. sygnatura akt IV/SA Po 165/08 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. K. na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy w P. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie inspekcji pracy postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił A. K. wstrzymania wykonania zaskarżonej przez niego decyzji Okręgowego Inspektora Pracy w P.. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarżący nie powołał żadnego uzasadnienia swojego wniosku, nie wykazał tym samym, aby zachodziły przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, wskazane w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Sąd podkreślił przy tym, iż strona winna była w szczególności wykazać swoją sytuację majątkową oraz finansową.
Zażalenie na to postanowienie wniósł A. K., domagając się jego uchylenia i przekazania sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania, zarzucając mu naruszenia art. 61 § 3 powołanej ustawy. W uzasadnieniu skarżący stwierdził iż bezzasadnym było żądanie wykazania jego sytuacji majątkowej i finansowej w sytuacji, gdy decyzja o wykonanie której wnosił miała charakter niepieniężny. Ponadto strona podniosła, iż jej zdaniem wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji zasługuje na uwzględnienie w świetle art. 61 § 2 pkt 1 cytowanej ustawy, nie zachodzą bowiem w sprawie żadne negatywne przesłanki uniemożliwiające wstrzymanie. Zdaniem skarżącego Sąd winien był dokonać wstępnej oceny zasadności skargi i biorąc pod uwagę prawdopodobieństwo stwierdzenia niezgodności z prawem zaskarżonej decyzji wydać postanowienie o jej wstrzymaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Możliwość wstrzymania przez Sąd wykonania zaskarżonej decyzji wynika z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), który stanowi, iż wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest na wniosek strony jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia jej znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Wykazanie, iż takie niebezpieczeństwo może zaistnieć spoczywa na stronie.
Zauważyć trzeba, że słusznie podnosi skarżący w zażaleniu, iż niezasadnym było stwierdzenie Sądu, że winien on był przedstawić dokumenty poświadczające jego sytuację majątkową i finansową. Decyzja, której dotyczył wniosek o wstrzymanie wykonania utrzymywała w mocy nakaz Inspektora Pracy, nakazujący stronie odsunięcie składowanego na działce drewna na odległość co najmniej 15 metrów od skrajnej linii przewodów linii elektroenergetycznej o mocy powyżej 35 kV. Wykonanie tej decyzji nie powodowało niebezpieczeństwa wyrządzenia szkody w majątku skarżącego, zatem nieuzasadnionym było powołanie się przez Sąd I instancji na brak wykazania sytuacji finansowej oraz majątkowej strony.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego uchybienie to nie miało wpływu na wydane orzeczenie.
Wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności przez Sąd możliwe jest jedynie na podstawie powołanego przepisu, zaś wskazany przez A. K. art. 61 § 2 pkt 1 przywołanej ustawy reguluje kwestię wstrzymania wykonania przez organ przed przekazaniem skargi do właściwego sądu. Nie znajduje on więc zastosowania w przedmiotowej sprawie.
Tym samym stwierdzić należy, iż zasadnie podniósł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, że skarżący nie wykazał, aby zachodziły przesłanki do wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, o jakich mowa w art. 61 § 3. Ani wniosek, ani zażalenie A. K. nie wskazują żadnych okoliczności, które uprawdopodobniałyby możliwość zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków.
Mając na uwadze powyższe i uznając zaskarżone postanowienie - mimo błędnego uzasadnienia - za zgodne z prawem, Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.