Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.K. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Wa 853/09 o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania w sprawie ze skargi W.K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu podania postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym zarządzeniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pozostawił bez rozpoznania wniosek W.K. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż postanowieniem z dnia 10 listopada 2009 r. odrzucono, jako spóźnione, zażalenie na zarządzenie tego Sądu z dnia 20 sierpnia 2009 r. Powyższe postanowienie doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 16 listopada 2009 r., zaś w dniu 25 listopada 2009 r. strona osobiście wniosła zażalenie, zawierając w nim jednocześnie wniosek o przywrócenie terminu. Zarządzeniem z dnia 3 grudnia 2009 r. Sąd I instancji wezwał pełnomocnika strony do sprecyzowania w terminie siedmiu dni, czy wniosek skarżącego dotyczy zażalenia na postanowienie z dnia 10 listopada 2009 r., czy też zażalenia na zarządzenie z dnia 20 sierpnia 2009 r., pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznana. Pismem z dnia 11 grudnia 2009 r. pełnomocnik strony wniósł o przedłużenie terminu do sprecyzowania wniosku skarżącego. Sąd podkreślił, iż do dnia wydania zarządzenia o pozostawieniu wniosku W.K. bez rozpoznania nie udzielono odpowiedzi na wezwanie Sądu. Te okoliczności, zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, uzasadniały pozostawienie wniosku bez rozpoznania na podstawie art. 49 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ustawą P.p.s.a.
Zażalenie na to zarządzenie wniósł W.K., reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu, domagając się uchylenia orzeczenia. W uzasadnieniu pełnomocnik strony podkreślił, iż pismem z dnia 22 grudnia 2009 r. skarżący wyjaśnił, iż jego wniosek o przywrócenie terminu dotyczył zażalenia na zarządzenie z dnia 20 sierpnia 2009 r. Wyjaśnienia te przesłane zostały Sądowi pismem z dnia 4 stycznia 2010 r., a więc przed wydaniem zarządzenia z dnia 7 stycznia 2010 r., nie można więc mówić o tym, iż skarżący nie wypełnił wezwania Sądu z dnia 3 grudnia 2009 r.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 49 § 1 ustawy P.p.s.a., w wypadku gdy pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek nie zachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba, że ustawa stanowi inaczej. Z taką sytuacją do czynienia mamy w przedmiotowej sprawie, bowiem pismo W.K. z dnia 25 listopada 2009 r. nie precyzowało w żaden sposób, czy zawarty w nim wniosek o przywrócenie terminu dotyczy zażalenia na postanowienie Sądu I instancji z dnia 10 listopada 2009 r., czy też zażalenia na zarządzenie tego Sądu z dnia 20 sierpnia 2009 r. Niewykonanie zarządzenia w terminie siedmiu dni Sąd opatrzył rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Wezwanie to doręczone zostało pełnomocnikowi strony w dniu 8 grudnia 2009 r., zaś w dniu 11 grudnia działający w tej sprawie radca prawny wniósł o przedłużenie terminu na złożenie stosownych wyjaśnień, nie precyzując konkretnego terminu.
Stwierdzić jednakże należy, iż termin wskazany w art. 49 § 1 powołanej ustawy nie może podlegać skróceniu lub wydłużeniu. Jest to bowiem termin ustawowy, a nie sądowy, a tylko ten drugi rodzaj terminów może być skracany lub przedłużany w szczególnych okolicznościach, co wynika z regulacji zawartej w art. 84 ustawy P.p.s.a. Skoro zatem strona skarżąca nie uzupełniła w zakreślonym terminie braków formalnych wniosku, to zasadnym było pozostawienie bez rozpoznania przez Sąd I instancji wniesionego środka prawnego.
Niezależnie od tego nie można przyjąć, jak utrzymuje zażalenie, iż strona skarżąca przedstawiła żądaną informację niezwłocznie, skoro wyznaczony przez Sąd I instancji termin ustawowy upływał 15 grudnia 2009 r., natomiast pismo wyjaśniające przedmiot wniosku zostało nadane w Urzędzie Pocztowym Warszawa 13 dopiero w dniu 5 stycznia 2010 r.
Nie można zatem zgodzić się z zarzutami zawartymi w zażaleniu, a zaskarżone zarządzenie uznać należy za zgodne z prawem.
Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 i art. 198 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.