Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Rudnicka po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2016 r., sygn. akt I SO/Wa 467/16 w sprawie z wniosku P. S. o wymierzenie grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W. za nieprzekazanie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z 28 października 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej "p.p.s.a."), oddalił wniosek P. S. o wymierzenie grzywny Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W. za nieprzekazanie skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd podał, że P. S. pismem z 11 lutego 2016 r., uzupełnionym w dniu 30 maja 2016 r. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o wymierzenie Samorządowemu Kolegium Odwoławczemu w W. grzywny za nieprzekazanie do Sądu skargi z 25 sierpnia 2015 r. na bezczynność organu w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 12 lipca 2015 r. o wyjaśnienie wątpliwości w sprawie zakończonej postanowieniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z [...] czerwca 2015 r. nr [...] wraz z odpowiedzią na skargę i aktami sprawy.
W odpowiedzi na wniosek organ wskazał, że skarżący nadsyła do organu liczną korespondencję, w której występuje z wnioskami o: sprostowanie oczywistych omyłek, uzupełnienie pouczenia, stwierdzenie nieważności decyzji, wygaśnięcie decyzji, wznowienie postępowań, wyłączenie członków Kolegium, ponowne rozpatrzenie sprawy, czy udzielenie informacji publicznej. W związku z powyższym organ nie nadał biegu temu żądaniu a podstawa jego działania była oczywista bezzasadność żądania, fakt, że w istocie nie była to sprawa administracyjna, o jakiej mowa w art. 1 ust. 1 k.p.a. oraz art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, jak również fakt, że każde orzeczenie organu generowało kolejne wnioski i żądania, mające formalną podstawę w przepisach procedury administracyjnej (od grudnia 2013 r. do 27 kwietnia 2015 r. wpłynęło 635 wniosków skarżącego). Wobec powyższego organ wniósł o oddalenie wniosku o ukaranie go grzywną z uwagi na to, iż wniosek skarżącego nie wykreował istnienia rzeczywistej sprawy administracyjnej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalając skargę wskazał, że z akt sprawy o sygn. I SAB/Wa 325/16 wynika, iż skarga na bezczynność organu z 25 sierpnia 2015 r. wpłynęła do Kolegium w dniu 28 sierpnia 2015 r. Od tej daty rozpoczął bieg trzydziestodniowy termin do wykonania przez organ obowiązku, o którym mowa w art. 54 § 2 P.p.s.a. Termin ten upłynął w dniu 28 września 2015 r. Tymczasem skarga P. S. wraz z odpowiedzią na skargę i aktami administracyjnymi przekazana została przez organ dopiero w dniu 6 kwietnia 2016 r. (data prezentaty Sądu w aktach sprawy o sygn. I SAB/Wa 325/16 karta 4).
W ocenie Sądu, choć wskazane opóźnienie w przekazaniu skargi nie zasługuje na aprobatę, to jednak oprócz samego faktu naruszenia terminu przekazania skargi sądowi, przy rozstrzyganiu o nałożeniu grzywny należy wziąć pod uwagę również przyczyny niewypełnienia przez organ ww. obowiązku. Organ administracji w przekonujący sposób wyjaśnił przyczyny zwłoki w przekazaniu skargi. Skarżący wnosząc szereg wniosków do organu, a w konsekwencji i skarg do sądu administracyjnego (od 1 stycznia 2016 r. do 19 sierpnia 2016 r. w Sądzie zarejestrowano ponad 2200 spraw zainicjowanych przez P. S.), powinien liczyć się z tym, że pisma te nie zawsze będą rozpoznawane, czy też przekazywane do sądu w terminach wynikających z przepisów prawa.