Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia R. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt III SA/Kr 592/16 o odrzuceniu zażalenia w sprawie ze skargi R. M. na postanowienie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Krakowie z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania postanawia uchylić zaskarżone postanowienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 listopada 2016 r. sygn. akt III SA/Kr 592/16 (dalej postanowienie z 29 listopada 2016 r.) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił zażalenie R. M. (dalej skarżąca) na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 31 maja 2016 r. III SA/Kr 592/16 (dalej postanowienie z 31 maja 2016 r.) o odrzuceniu skargi R. M. na postanowienie Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Krakowie z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.
Sąd I instancji wskazał, że postanowieniem z 31 maja 2016 r. odrzucił skargę skarżącej w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczono skarżącej w dniu 13 czerwca 2016 r.
Dnia 23 czerwca 2016 r. (data stempla pocztowego) skarżąca wniosła zażalenie na postanowienie z 31 maja 2016 r. Dnia 31 października 2016 r. pełnomocnik skarżącej uzupełnił zażalenie skarżącej wnosząc o zmianę postanowienia z 31 maja 2016 r. przez przywrócenie terminu do wniesienia skargi i przyjęcie jej do rozpoznania.
Sąd uznał, że zażalenie skarżącej z 23 czerwca 2016 r. zostało złożone po terminie i nie zawierało wniosku o jego przywrócenie. Również pismo pełnomocnika z 31 października 2016 r. takiego wniosku nie zawierało (k. 3-7, 13-14, 17,19, 21-23, 25, 31-33, 35-37, 45, 49, 54-59, 61-62 akt sądowych).
Na postanowienie z 29 listopada 2016 r. pełnomocnik skarżącej złożył zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W uzasadnieniu podniósł, że pismo, które Sąd I instancji rozpatrzył jako zażalenie, należy uznać za wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia zażalenia wraz z wnioskiem o wyznaczenie pełnomocnika do sporządzenia samego środka odwoławczego. Mając na uwadze powyższe, pełnomocnik wskazał, że skarżąca równocześnie z wnioskiem o przywrócenie terminu winna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie, ponieważ tego nie uczyniła, wniosek dotknięty był brakiem formalnym, do którego uzupełnienia winien wezwać skarżącą Sąd I instancji. Pełnomocnik składając zażalenia brak ten uzupełnił (k. 69-73 akt sądowych).
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zarzut naruszenia art. 178 w zw. z art. 197 § 2 ppsa okazał się zasadny. Nietrafnie Sąd I instancji przyjął, że zażalenie skarżącej z 23 czerwca 2016 r. (bez daty; oddane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego dnia 23 czerwca 2016 r.; k. 21-23, 25 akt sądowych), nie zawierało wniosku o przywrócenie terminu do jego wniesienia.
O ile przyjąć można, że pismo skarżącej nie zawiera zwrotu, że skarżąca "wnosi o przywrócenie terminu", to z jego treści bez trudu odczytać należy intencję strony, skoro już na wstępie wskazuje na uchybienie terminu. Treść tego pisma świadczy, że stanowi ono reakcję na postanowienie z dnia 31 maja 2016 r. o odrzuceniu skargi. Skarżąca wskazała: "Nie mogę się wywiązać z nałożonego mi przez Sąd okresu czasu do wniesienia zażalenia, którego dla mnie jest wyjątkowo mało...", uprawdopodobniając okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Dodatkowo wniosła o przyznanie prawa pomocy, przez ustanowienie pełnomocnika z urzędu.