Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W.D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 12 maja 2014 r., sygn. akt II SA/Ol 200/14 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego skargi w sprawie ze skargi W.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu należności z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił W.D. przywrócenia terminu do uzupełnienia braku formalnego jego skargi. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż skarga strony została wniesiona za pośrednictwem poczty elektronicznej i nie została podpisana przez stronę. Zarządzeniem z dnia 24 lutego 2014 r. Sąd wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych skargi. Wezwanie to doręczono skarżącemu w dniu 3 marca 2014 r. Pismem z dnia 27 marca 2014 r. skarżący nadesłał podpisaną skargę wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych środka zaskarżenia, uzasadniając uchybienie terminowi brakiem środków finansowych na dokonanie przesyłki pocztowej. W ocenie Sądu I instancji okoliczność ta nie stanowiła jednak przesłanki do przywrócenia terminu. Sad wskazał, że skarżący posiada źródła dochodu, a koszt przesyłki pocztowej jest znikomy, zatem nie można za prawdopodobne przyjąć, że nie był on w stanie nadać pisma w urzędzie pocztowym w zakreślonym terminie. Sąd podkreślił też, że skarżący musiał posiadać środki na opłacenie usługi internetowej, skoro przesłał swoją skargę drogą poczty elektronicznej.
Zażalenie na to postanowienie wniósł W.D., podnosząc, iż wychowuje samotnie syna, utrzymuje się jedynie ze świadczeń z pomocy społecznej oraz dzięki pomocy otrzymywanej od matki. Z tego też powodu często nie posiada jakichkolwiek środków ponad niezbędne do zaspokojenie codziennych potrzeb. Ustalenia Sądu w tym zakresie, zdaniem żalącego się, są nieuzasadnione, podobnie jak twierdzenie, że skoro korzysta z poczty elektronicznej, to musi ponosić koszty usług internetowych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: zażalenie nie posiada usprawiedliwionych podstaw.
Przywrócenie uchybionego terminu, zgodnie z art. 86 § 1 P.p.s.a., możliwe jest jedynie w wypadku, gdy uchybienie nastąpiło bez winy strony. Art. 87 § 2 tej ustawy składa obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu na stronę, która domaga się przywrócenia terminu do dokonania czynności w postępowaniu.
W przedmiotowej sprawie W.D. wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie. Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż wniosek ten był nieusprawiedliwiony, a stanowisko to uznać należy za zasadne.
Podkreślić trzeba bowiem, że istotnie przepisy nakazują stronie jedynie uprawdopodobnienie zaistnienia przyczyn uniemożliwiających dokonanie w terminie czynności procesowej, jednak nie oznacza to, że strona może ograniczyć się jedynie do ogólnikowego opisania okoliczności, które - jej zdaniem - uzasadniają przywrócenie terminu. W.D. jako przyczynę uchybienia wskazał brak środków finansowych pozwalających na nadanie przesyłki pocztowej zawierającej podpisany przez niego egzemplarz skargi. Zgodzić się jednak trzeba z Sądem I instancji, iż ta okoliczność nie może stanowić przesłanki do przywrócenia terminu. Wprawdzie skarżący istotnie jest osobą o niskich dochodach, utrzymującą się ze świadczeń z pomocy społecznej oraz środków otrzymywanych od matki, jednak w świetle okoliczności niniejszej sprawy uznać należy, że nie wykazał on w sposób dostateczny, aby nie istniała możliwość nadania przez niego przesyłki pocztowej w zakreślonym przez Sąd terminie. Skarżący podkreślił, iż nadał tę przesyłkę zaraz po otrzymaniu pieniędzy od matki, jednakże nie wskazał on, kiedy pieniądze te otrzymał, ani też czy rzeczywiście nie istniała wcześniejsza możliwość poniesienia przez niego niedużego w końcu kosztu nadania przesyłki. Zauważyć bowiem trzeba, że skarga złożona została do organu pocztą elektroniczną w dniu 27 stycznia 2014 r., zaś termin do uzupełnienia braków formalnych skargi upływał w dniu 10 marca 2014. Uzupełnienie braku skargi nastąpił zaś dopiero w dniu 27 marca 2014 r., a więc w dwa miesiące po jej złożeniu. Nie wydaje się prawdopodobnym, aby w tak długim okresie skarżący nie był w stanie wygospodarować ze swojego budżetu kwoty niezbędnej do nadania przesyłki w urzędzie pocztowym. Nie można zatem uznać, aby Wojewódzki Sąd Administracyjny, odmawiając skarżącemu przywrócenia terminu, dokonał błędnej oceny okoliczności niniejszej sprawy, a wydane w tym zakresie postanowienie jest prawidłowe.
Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.