Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Irena Kamińska po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia P. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 30 marca 2009 r., sygn. akt II SAB/Sz 104/08 odmawiające przyznania P. J. prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi P. J. na bezczynność Prokuratora Okręgowego w Szczecinie w przedmiocie udzielenia informacji publicznej postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 30 marca 2009 r. sygn. akt II SAB/Sz 104/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił przyznania P. J. prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie ze skargi P. J. na bezczynność Prokuratora Rejonowego w Świnoujściu w przedmiocie udzielenia informacji publicznej.
W uzasadnieniu orzeczenia Sąd pierwszej instancji wskazał, iż dnia 24 grudnia 2008 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie wpłynęła, za pośrednictwem organu, skarga P. J. na bezczynność Prokuratora Okręgowego w Szczecinie w przedmiocie udzielenia informacji publicznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 15 stycznia 2009 r. odrzucił skargę jako niedopuszczalną. Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o prawie wniesienia skargi kasacyjnej doręczono skarżącemu w dniu 31 stycznia 2009 r.
Skarżący w dniu 4 lutego 2009 r. złożył w Biurze Podawczym Sądu pismo, w którym wniósł o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie radcy prawnego celem sporządzenia skargi kasacyjnej od orzeczenia Sądu z dnia 15 stycznia 2009 r.
Sąd pismem z dnia 6 marca 2009 r. wezwał skarżącego do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez złożenie go na urzędowym formularzu, w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego wezwania. Jednocześnie przesłano wnioskodawcy urzędowy formularz i pouczono o skutkach niewykonania wezwania.
W dniu 11 marca 2009 r. P. J. złożył do Sądu wypełniony formularz PPF z wyjątkiem rubryki nr 4, w której nie zakreślił zakresu żądania wniosku .
Z treści oświadczenia o stanie rodzinnym, majątku i dochodach wynika, że wnioskodawca prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, nie posiada majątku, zaś miesięczny dochód wynosi [...] zł brutto. Ponadto skarżący wskazał, iż ww. dochodu ponosi wydatki w postaci alimentów w wysokości [...] zł miesięcznie.
Rozpoznając sprawę Sąd pierwszej instancji doszedł do wniosku, że przystępując do rozpoznania wniosku P. J. o przyznanie prawa pomocy, był zobowiązany do ustalenia jego zakresu. Kwestia ta może budzić wątpliwości, z uwagi na fakt, iż skarżący nie wypełnił rubryki nr 4 urzędowego formularza. W piśmie z daty wpływu do Sądu dnia 4 lutego 2009 r. skarżący wskazał, iż wnosi o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym ustanowienie radcy prawnego, zaś w urzędowym formularzu nie wskazał zakresu żądania. Wobec tego Sąd przyjął, iż skarżący wnosi o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Z treści wniosku P. J. o przyznanie prawa pomocy wynika, że sytuacja materialna skarżącego, będącego rencistą, co do zasady powinna uzasadniać pozytywne rozpatrzenie wniosku. Rozważając tę kwestię, nie sposób jest jednak poprzestać wyłącznie na powyższym argumencie. Nie da się bowiem nie widzieć, że wnioski P. J. rozpatrywane są na posiedzeniach niejawnych, na które w bieżącym roku, zostało skierowanych i rozpoznanych około kilkudziesięciu innych wniosków o przyznanie prawa pomocy złożonych przez tego samego skarżącego. W tej sytuacji, mimo że sąd ma świadomość istnienia takiej dominującej wykładni przepisów o prawie pomocy, która sprowadza się do dopuszczalności rozważania przesłanek ustawowych prawa pomocy wynikających z art. 252 § 1 w związku z art. 246 § 1 ww. ustawy tylko w kontekście okoliczności konkretnej sprawy, to jednak widzi uzasadnioną potrzebę dokonania szerszej oceny wniosku.