Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska - Macioch po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia D. i M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 marca 2010 r., sygn. akt SA/Wr 700/08 odrzucające zażalenie D. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt III SA/Wr 700/08 odrzucające skargę kasacyjną D. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 października 2009 r., sygn. akt III SA/Wr 700/08 postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 29 marca 2010 r. sygn. akt SA/Wr 700/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił zażalenie D. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt III SA/Wr 700/08 odrzucające skargę kasacyjną D. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 października 2009 r., sygn. akt III SA/Wr 700/08 oddalającego skargę D. i M. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] września 2008 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie zażalenia na pismo Burmistrza Gminy T..
W uzasadnieniu wskazano, że zgodnie z art. 194 § 1 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) dalej jako "P.p.s.a." zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej. Zgodnie natomiast z przepisem art. 194 § 4 P.p.s.a. zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego bądź doradcę podatkowego, lub inne osoby wymienione w art. 175 § 2 i § 3 P.p.s.a. Sąd doręczając to postanowienie pouczył stronę o środkach zaskarżenia i wymogach z tym związanych. Ponieważ przedmiotowe zażalenie nie było sporządzone przez żadną z tych osób, dotknięte było nieusuwalnym brakiem powodującym jego odrzucenie.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyli D. i M. W.. Skarżący, jak należy wnosić z całości wywodów zawartych w środku odwoławczym, zaskarżyli postanowienie w całości wnosząc o jego uchylenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jako bezzasadne podlega oddaleniu.
Podkreślenia wymaga, iż w niniejszej sprawie przedmiotem rozpoznania Sądu drugiej instancji może być tylko postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 29 marca 2010 r. odrzucające zażalenie D.W..
Wbrew twierdzeniom skarżącej, Sąd pierwszej instancji słusznie ocenił, iż wniesione przez skarżącą zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej D. W. jest dotknięte brakiem nieusuwalnym w trybie art. 49 P.p.s.a. Badane zażalenie sporządziła osobiście D. W., nie legitymując się uprawnieniami wymaganymi od osób wymienionych w art. 175 § 2 i § 3 P.p.s.a. czym naruszyła obowiązek wynikający z art. 194 § 4 P.p.s.a. Stosownie bowiem do tego przepisu zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego, bądź którykolwiek z podmiotów wymienionych w art. 175 § 2 i 3 P.p.s.a., tj. sędziego, prokuratora, notariusza, radcę Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, profesora lub doktora habilitowanego nauk prawnych, będących stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo prokuratora lub Rzecznika Praw Obywatelskich, a także przez doradcę podatkowego w sprawach obowiązków podatkowych lub rzecznika patentowego w sprawach własności przemysłowej.
W niniejszej sprawie strona skarżąca wnosząc zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 stycznia 2010 r. o odrzuceniu skargi kasacyjnej, nie dopełniła powyższego wymogu, mimo że została o nim pouczona. Wobec powyższego Wojewódzki Sąd Administracyjny zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 marca 2010 r. prawidłowo odrzucił zażalenie jako niedopuszczalne, ponieważ strona nie należała do podmiotów wymienionych w powyższych przepisach.
Należy przy tym zauważyć, że wnioskodawczyni permanentnie nie stosuje się do pouczeń Sądu o sposobie i trybie zaskarżenia, przez co jej zażalenie, a wcześniej skarga kasacyjna, zostały uznane za niedopuszczalne. Przekonanie zaś skarżącej o słuszności swoich roszczeń jest bez znaczenia dla merytorycznej oceny zaskarżonego postanowienia, bowiem w postępowaniu zażaleniowym Sąd ocenia tylko to, czy istotnie doszło do naruszenia normy art. 194 § 4 P.p.s.a.
W tej sytuacji zarzuty przytoczone w uzasadnieniu zażalenia, które w znacznej mierze mają charakter obraźliwy, a zarazem wykraczające poza ramy środka odwoławczego należy uznać za niepodlegające ocenie sądu odwoławczego.
Mając na uwadze wszystkie wyżej opisane okoliczności faktyczne i argumenty prawne Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż zaskarżone postanowienie odpowiada obowiązującemu prawu i orzekł jak na wstępie z mocy art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a.