Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 14 czerwca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 7 marca 2018 r. sygn. akt II SA/Łd 111/18 o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi J. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2017 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie przyznania zasiłku stałego i wstrzymania wypłaty świadczenia postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi do ponownego rozpoznania.
Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu wniosku J. C., wstrzymał wykonanie sprecyzowanej w sentencji decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...], którą organ ten utrzymał w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] lipca 2017 r., uchylającą decyzję własną z dnia [...] kwietnia 2016 r. o przyznaniu skarżącej prawa do zasiłku stałego i orzekającą o wstrzymaniu wypłaty tego zasiłku od [...] lutego 2017 r. W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że co do zasady na wnioskodawcy spoczywa obowiązek przedstawienia okoliczności, które pozwolą na dokonanie oceny, czy spełnione są przesłanki uzasadniające wstrzymanie wykonania aktu lub czynności. Aby wniosek mógł być rozpatrzony pozytywnie, strona winna wskazać konkretne zagrożenia płynące z wykonania decyzji. Sąd musi bowiem dysponować wiarygodnie wykazanymi faktami, jakie pozwolą mu na zastosowanie przedmiotowej instytucji, która - co należy podkreślić - jest wyjątkiem od zasady wykonalności decyzji ostatecznej, bo zaskarżenie nie wstrzymuje jej wykonania (art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - dalej: P.p.s.a.). Sąd I instancji wskazał, że co prawda wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji zaskarżonej w tej sprawie takiej argumentacji nie zawiera i w istocie nie został uzasadniony, to zasługuje na uwzględnienie z uwagi na charakter przyznanego skarżącej świadczenia. Zasiłek stały jest bowiem wypłacany osobom pozbawionym źródeł dochodu, znajdującym się w wyjątkowo trudnej sytuacji. Z jego istoty wynika, że jest on jedynym źródłem dochodu. Tym samym, w ocenie Sądu meriti, rozstrzygnięcie pozbawiające jedynego źródła dochodu rodzi trudno odwracalne skutki. Wstrzymanie wykonania aktu odmawiającego wypłaty określonego świadczenia pieniężnego może być zatem uzasadnione takim uszczupleniem majątku osoby korzystającej ze świadczeń pomocowych, które spowoduje zaistnienie niebezpieczeństwa, o jakim mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosło Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...]. Zaskarżając je całości zarzuciło mu naruszenie:
1) prawa materialnego, tj. art. 1 P.p.s.a. przez niewłaściwe zastosowanie, gdyż dokonano oceny dowolnej, która to nie przystaje do stanu sprawy i zebranego materiału dowodowego;
2) przepisów postępowania:
a) art. 61 § 3 P.p.s.a., bowiem wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji może mieć miejsce wyłącznie na uzasadniony wniosek strony żądającej wstrzymania wykonania decyzji, a ocena dokonywana w tym zakresie nie może mieć charakteru dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki i opartej o nieznane ustawodawstwu kryteria, przy czym przesądzono w istocie swej o zasadności skargi,
b) art. 141 § 4 w związku z art. 166 P.p.s.a. przez niespójne przedstawienie stanu faktycznego i prawnego, brak merytorycznego uzasadnienia wstrzymania wykonania decyzji ostatecznej, brak odniesienia do skutków wstrzymania w sferze obowiązków strony skarżącej, przez przedstawienie oceny prawnej, która to jest niespójna i wewnętrznie sprzeczna.