Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Skarbu Państwa , nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia mienia poza obecnymi granicami RP
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Joanna Banasiewicz po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 2009 r., sygn. akt I SA/Wa 1080/08 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi K. L. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia mienia poza obecnymi granicami RP postanawia: oddalić zażalenie

Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 4 grudnia 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1080/08 oddalił skargę K. L. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] maja 2008 r., w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia mienia poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej

Pismem z dnia 12 lutego 2009 r. K. L. wniosła od powyższego wyroku skargę kasacyjną. Skarga ta została sporządzona i podpisana osobiście przez K. L.

Postanowieniem z dnia 4 marca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę kasacyjną K. L. wskazując, że K. L. nie jest adwokatem, ani radcą prawnym jak również nie jest osobą, o której mowa w art. 175 § 2 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tym samym nie mogła skutecznie osobiście sporządzić skargi kasacyjnej. W tym stanie rzeczy sporządzona i wniesiona przez nią skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, gdyż nie spełnia wymogu określonego w art. 175 § 1 powołanej ustawy.

Na powyższe postanowienie skarżąca wniosła zażalenie podnosząc, że czekając na rozstrzygnięcie Sądu w sprawie przyznania prawa pomocy sama wniosła skargę kasacyjną w celu zachowania terminu. Z tego względu postanowienie o odrzuceniu skargi jest z punktu widzenia współżycia społecznego - słusznego interesu obywateli - niesłuszne i krzywdzące, a także godzi w zasadę pogłębiania zaufania do organów Państwa. W sytuacji skarżącej kwestią priorytetową winno być rozpoznanie wniosku o pomoc prawną, gdyby zaś skarżąca dowiedziała się o negatywnym wyniku wniosku w stosownym czasie miałaby możliwość ustanowienia pełnomocnika z wyboru.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) skarga kasacyjną powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, z zastrzeżeniem § 2 i 3. Jak wynika z akt sprawy niniejszej skarga kasacyjną wniesiona przez K. L. została sporządzona osobiście przez skarżącą. W takiej sytuacji skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna, gdyż niespełniająca warunków formalnych - tak jak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w zaskarżonym postanowieniu, które należy uznać za prawidłowe. Z akt sprawy wynika, że skarżąca nie jest osobą, o której mowa w art. 175 § 2 p.p.s.a. czyli nie jest sędzią, prokuratorem, notariuszem albo profesorem lub doktorem habilitowanych nauk prawnych.

Odnosząc się do zarzutów podniesionych w zażaleniu należy zaznaczyć, iż zgodnie z powszechnie przyjętym w orzecznictwie sądów administracyjnych poglądem prawnym złożenie wniosku o przyznanie prawa pomocy nie powoduje skutku w postaci przerwania biegu terminu do wniesienia skargi kasacyjnej (vide: postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 września 2007 r. I OSK 1368/07; z 15 marca 2007 r., I FZ 59/07, z 22 marca 2005 II OZ 137/05). Ustanowiony pełnomocnik z urzędu wraz z wniesioną po terminie skargą kasacyjną powinien w takiej sytuacji złożyć również wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Strona wnosząca o przyznanie prawa pomocy w postaci przyznania pełnomocnika z urzędu ponosi jednak pewne ryzyko związane z tym, że Sąd rozpoznający wniosek o przyznanie prawa pomocy może orzec o jego nieuwzględnieniu, podczas gdy termin do wniesienia skargi kasacyjnej może bezskutecznie upłynąć. Nie ma więc racji skarżąca, gdy twierdzi, że Sąd I instancji powinien wstrzymać się z odrzuceniem skargi kasacyjnej do czasu rozstrzygnięcia w sprawie wniosku o przyznanie prawa pomocy. Na marginesie należy dodać, że nawet pozytywne rozpoznanie tego wniosku nie miałoby wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiocie odrzucenia skargi kasacyjnej niespełniającej warunków formalnych. Ustanowiony pełnomocnik z urzędu, jak to wyżej zaznaczono, miałby jednak prawo do wniesienia nowej skargi kasacyjnej wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jej wniesienia.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił zażalenie oddalić.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6079 Inne o symbolu podstawowym 607
Inne orzeczenia z hasłem:
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Inne orzeczenia sądu:
Naczelny Sąd Administracyjny
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Skarbu Państwa